Otto Harder

Otto Harder

Pełne imię i nazwisko	Otto Fritz Harder
Data i miejsce urodzenia	25 listopada 1892 Brunszwik
Data i miejsce śmierci	4 marca 1956 Hamburg
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub do 1909 FC Hohenzollern Brunszwik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1909–1912 Eintracht Brunszwik 1912 Hamburger FC 1912–1913 Eintracht Brunszwik 1913–1919 Hamburger FC 1917 → SC Stettiner (wyp.) 1919–1931 Hamburger SV 1931–1933 Victoria Hamburg
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1914–1926  Cesarstwo Niemieckie 15 (14)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Otto „Tull” Harder (ur. 25 listopada 1892 w Brunszwiku, zm. 4 marca 1956 w Hamburgu) – niemiecki piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant kraju, zbrodniarz wojenny. Członek Schutzstaffel i strażnik obozu koncentracyjnego w Hannover-Ahlem.

Otto Harder karierę piłkarską rozpoczął w juniorach FC Hohenzollern Brunszwik, w których występował do 1909 roku, po czym podpisał profesjonalny kontrakt z Eintrachtem Brunszwik, w których występował do 1912 roku. Następnymi klubami w karierze Hardera były: Hamburger FC (1912), Eintracht Brunszwik (1912–1913), Hamburger FC (1913–1919) oraz w SC Stettiner (1917) w ramach wypożyczenia.

W 1919 roku Hamburger FC został przekształcony na Hamburger SV, tym samym w latach 1919–1931 był zawodnikiem tego klubu, z którym osiągnął największe sukcesy w swojej karierze: dwukrotne mistrzostwo Niemiec (1923, 1926 (tytuł z sezonu 1921/1922 anulowany przez DFB)), wicemistrzostwo Niemiec (1924) oraz trzykrotny król strzelców tych rozgrywek (1923 – 5 bramek, 1926 – 6 bramek, 1928 – 7 bramek).

Następnym klubem w karierze Hardera był lokalny rywal Hamburgera SV – Victoria Hamburg, w którym w 1933 roku w wieku 40 lat zakończył karierę piłkarską.

Otto Harder w reprezentacji Niemiec w latach 1914–1926 rozegrał 15 meczów (8 jako kapitan drużyny), w których strzelił 14 goli^[1]. Debiut zaliczył 5 kwietnia 1914 roku na Oude Stadion w Amsterdamie w zremisowanym 4:4 meczu meczu towarzyskim z reprezentacją Holandii, w którym również strzelił swoją pierwszą bramkę w reprezentacji Niemiec, w której ostatni mecz rozegrał 12 grudnia 1926 roku na Grünwalder Stadion w przegranym 2:3 meczu towarzyskim z reprezentacją Szwajcarii.

Otto Harder większość kariery spędził w Hamburgerze SV. Był piłkarskim idolem innego słynnego piłkarza tego klubu, Uwe Seelera^[2][3].

Otto Harder podczas II wojny światowej był SS-Untersturmführerem i komendantem obozu koncentracyjnego w Hannover-Ahlem^[4][5]. Po zakończeniu II wojny światowej Harder został skazany przez brytyjski sąd wojskowy w Rotherbaum za zbrodnie wojenne na 15 lat więzienia, jednak w 1951 roku król Wielkiej Brytanii – Jerzy VI Windsor oraz rząd brytyjski Winstona Churchilla ułaskawił Hardera^[6], po czym Harder przeniósł się do Bendestorfu. Harder zmarł 4 marca 1956 roku w szpitalu w Hamburgu po operacji w wieku 63 lat^[7].

Działacze Hamburgera SV po dostaniu informacji o jego śmierci ogłosili w kwietniu 1956 roku nekrolog:

„Er war (...) stets ein guter Freund und treuer Kamerad. Był on (...) zawsze dobrym przyjacielem i wiernym towarzyszem.”^[6]

Podczas mistrzostw świata 1974 w RFN-ie rada miasta Hamburga upublikowała broszury Hamburg '74. Fußballweltmeisterschaft, na których widniały wizerunki: Josefa Posipala, Uwe Seelera i Hardera jako wzory do naśladowania dla młodych kibiców. Jednak ze względu na działalność nazistowską Hardera, broszura z jego podobizną została usunięta^[6].

• Sława Otto Hardera w niemieckiej piłce nożnej jest porównywalna z innym legendarnym zawodnikiem Hamburgera SV – Uwe Seelera^[8][9].

• Otto Harder
• Otto Harder, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-20] .
• Otto Harder w bazie Fussballdaten.de (niem.)
• Otto Harder w bazie FootballDatabase.eu (ang.)
• Otto Harder w bazie National Football Teams (ang.)