Otto Liman von Sanders

Otto Liman von Sanders

marszałek polowy (Armia Osmańska)
Pełne imię i nazwisko	Otto Viktor Karl Liman von Sanders
Data i miejsce urodzenia	17 lutego 1855 Słupsk
Data i miejsce śmierci	22 sierpnia 1929 Monachium
Przebieg służby
Lata służby	1874–1919
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Armia Osmańska
Jednostki	21 brygada kawalerii 28 pułk piechoty 115 pułk piechoty armii heskiej 6 Pułk Huzarów im. Hrabiego Goetzena 15 brygada kawalerii 5 armia osmańska
Stanowiska	generalny inspektor armii osmańskiej dowódca 5 armii osmańskiej Dowódca grupy armii F
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Otto Viktor Karl Liman von Sanders (ur. 17 lutego 1855 w Słupsku, zm. 22 sierpnia 1929 w Monachium) – niemiecki generał kawalerii oraz marszałek polny Armii Osmańskiej. Dowódca wojsk osmańskich podczas I wojny światowej.

Dnia 13 marca 1874 roku wstąpił do 115 pułku piechoty armii heskiej. W październiku 1875 roku nominowany do stopnia porucznika. W latach 1878–1881 był studentem akademii wojennej w Berlinie. W marcu 1885 nominowany do stopnia pierwszego porucznika. Od następnego roku stacjonował w 21 brygadzie kawalerii we Frankfurcie. W 1887 roku został przydzielony do sztabu generalnego. Od marca 1899 roku stacjonował w 28 pułku piechoty w Karlsruhe. W grudniu 1894 roku został awansowany na majora. W następnym roku przydzielony do sztabu 14 Pułku Ułanów w Avold. Od 1901 roku dowodził 6 Pułkiem Huzarów w Głubczycach. W czerwcu tego roku nominowany na podpułkownika. W kwietniu 1904 został pułkownikiem. Od czerwca 1906 dowodził 15 brygada kawalerii. 20 marca 1908 nominowany do stopnia generała majora. w kwietniu 1911 roku został dowódcą 22. Dywizji Piechoty w Kassel w stopniu generała porucznika^[1]. Od czerwcu 1913 roku przewodniczył zespołowi niemieckich doradców wojskowych w Imperium Osmańskim. W styczniu 1915 roku generalnym inspektorem wszystkich sił osmańskich. Został wówczas mianowany osmańskim marszałkiem polowym i niemieckim generałem kawalerii. Dowodził 5 armią osmańską podczas bitwy o Gallipoli. Został wówczas nagrodzony orderem Pour le Mérite. Od lutego 1917 roku dowodził armiami we wschodniej Anatolii. Dnia 1 marca 1918 objął dowodzenie grupą armii F z zadaniem wzmocnienia obrony w Palestynie i Syrii. Po październikowym zawieszeniu broni w Mudros powrócił do Stambułu. Jego zadaniem było nadzorowanie repatriacji wojsk niemieckich. W lutym 1919 roku został aresztowany przez siły brytyjskie^[2]. Generał był przetrzymywany na Malcie przez sześć miesięcy jako podejrzany o zbrodnię wojenną. Odszedł z wojska w październiku 1919 roku^[3].

• Pour le Mérite – 23 sierpnia 1915
  • Liście Dębu – 10 stycznia 1916
• Order Orła Czerwonego II klasy z liśćmi dębu i koroną
• Order Orła Czerwonego IV klasy
• Order Królewski Korony II klasy z gwiazdą
• Kawaler I klasy Orderu Lwa Zeryngeńskiego (Badenia)
• Kawaler I klasy Orderu Zasługi Filipa Wspaniałomyślnego z mieczami (Hesja)
• Kawaler Orderu Alberta (Saksonia)
• Komandor II klasy Orderu Ernestyńskiego (Saksonia)
• Krzyż Zasługi III klasy (Waldeck)
• Kawaler I klasy Orderu Fryderyka (Wirtembergia)
• Oficer Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Włochy)
• Kawaler Orderu Korony Żelaznej II klasy (Austro-Węgry)
• Komandor Orderu Korony Rumunii (Rumunia)