Otto Menzel
| Data i miejsce urodzenia |
5 stycznia 1836 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 maja 1899 |
| Zawód, zajęcie |
dyrektor górniczy i hutniczy, oficer pionierski |
| Miejsce zamieszkania | |
| Narodowość |
niemiecka |
| Odznaczenia | |
  | |
Otto Menzel (ur. 5 stycznia 1836 w Bolesławcu, zm. 22 maja 1899 tamże) – niemiecki dyrektor górniczy i hutniczy, oficer pionierski, honorowy obywatel Katowic.
Życiorys
Urodził się 5 stycznia 1836 roku w Bolesławcu[1]. Uczęszczał do gimnazjum w Görlitz, które opuścił pół roku przed ukończeniem szkoły, gdyż 1 października 1854 roku miał zamiar wstąpić do jednostki pionierów w Głogowie. 4 stycznia 1855 roku zdał tam egzamin, ale odmówiono mu przyjęcia do korpusu inżynieryjnego. Podjął decyzję o powrocie do gimnazjum i po sześciu miesiącach nauki w szóstej klasie w Legnicy zdał egzamin końcowy z wyróżnieniem 24 września 1856 roku[2].
Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim i rozpoczął praktykę górniczą w kopalniach na Górnym Śląsku. 16 listopada 1864 roku zdał egzamin jako praktykant górniczy. Podczas wojny duńskiej oddelegowany został do Magdeburga. Awansowano go na porucznika i zachęcano do wstąpienia do stałej armii jako oficer inżynieryjny. Niedługo później objął dochodowe stanowisko w kopalniach węgla kamiennego hrabiego Hugona I Henckla von Donnersmarcka w Wirku[2].
W 1866 roku jego działalność zawodowa została przerwana przez wybuch wojny prusko-austriackiej, podczas której został przydzielony jako oficer pionierski do uzbrojenia twierdz w Koźlu i Nysie. W 1870 roku podczas wojny francusko-pruskiej brał udział w oblężeniu Metzu. Po podpisaniu traktatu pokojowego, będąc w stopniu kapitana otrzymał zadanie zapewnienia odpowiedniego pochówku i uporządkowania pól bitewnych wokół Metzu, co doprowadziło do tego, że wkrótce po powrocie z Francji zachorował na tyfus[2].
Po odzyskaniu zdrowia został dyrektorem ds. górnictwa i hutnictwa w zakładach hrabiego Hugona Henckla von Donnersmarcka w Wirku, gdzie pełnił tę funkcję do końca lat 70. XIX wieku[2].
Od 1881 do końca 1892 roku mieszkał w Katowicach, gdzie zajmował się zarządzaniem prywatnymi kopalniami i hutami[2]. Mieszkając tam, pełnił liczne funkcje honorowe. Był wówczas m.in.: inspektorem szkolnym, członkiem delegacji szkolnej (niem. Schuldeputation), członkiem sejmiku prowincjonalnego (niem. Provinzial-Landtag), członkiem izby gospodarczej okręgu opolskiego (niem. Handelskammer für den Regierungsbezirk Oppeln), członkiem stowarzyszenia handlowego (niem. Gewerbeverein), członkiem komitetu stowarzyszenia górników i hutników (niem. Berg- und Hüttenmännische Verein), przewodniczącym stowarzyszenia inżynierów (niem. Ingenieurvereine)[3] czy przewodniczącym Związku Wojackiego Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego (niem. Kriegerbund des oberschlesischen Industriebezirks)[4]. W latach 1881–1892 był radnym Rady Miejskiej w Katowicach, a w latach 1882–1888 zastępcą burmistrza[5].
Gdy opuszczał Katowice, władze miejskie jednogłośnie nadały mu tytuł honorowego obywatela miasta[3]. Był pierwszą osobą, która otrzymała ten tytuł[5].
W 1895 roku był dyrektorem kopalni rud cynku i ołowiu „Samuelsglück” (z niem. Szczęście Samuela) w Brzezinach Śląskich[4]. Mieszkał tam do 1 maja 1898 roku, kiedy to musiał przeprowadzić do rodzinnego Bolesławca. Tam też zmarł 22 maja 1899 roku[3].
Odznaczenia
- Krzyż Żelazny II klasy[1]
- Order Orła Czerwonego IV klasy[1]
Przypisy
- 1 2 3 Nekrologe… 1900 ↓, s. 3.
- 1 2 3 4 5 Nekrologe… 1900 ↓, s. 4.
- 1 2 3 Nekrologe… 1900 ↓, s. 5.
- 1 2 Grudniewski 2020 ↓, s. 255.
- 1 2 Niesyto i Cieślak 2010 ↓, s. 3.
Bibliografia
- Jakub Grudniewski, Pruska elita władzy na Górnym Śląsku (1871–1918), wyd. 1, Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2020, ISBN 978-83-226-3805-7 (pol.).
- Nekrologe auf die im Jahre 1899 verstorbenen Mitglieder der Schlesischen Gesellschaft für vaterl. Cultur, [w:] Jahres-Bericht der Schlesischen Gesellschaft für vaterlandische Cultur. Enthält den Generalbericht über die Arbeiten und Veränderungen der Gesselschaft im Jahre 1899, Wrocław: Grass, Barth und Comp., 1900, s. 1-34 (niem.).
- Aleksandra Niesyto, Michał Cieślak, Honorowi Obywatele Miasta Katowice (1990–2010), Katowice: Muzeum Historii Katowic, Urząd Miasta Katowice, 2010, ISBN 978-83-87727-03-1 (pol.).