Oxybelis koehleri

	Oxybelis koehleri
	Jadin, Blair, Orlofske, Jowers, Rivas, Vitt, Ray, Smith, & Murphy, 2020
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Podgromada	diapsydy
Rząd	łuskonośne
Podrząd	węże
Infrarząd	Alethinophidia
Nadrodzina	Colubroidea
Rodzina	połozowate
Podrodzina	Colubrinae
Rodzaj	Oxybelis
Gatunek	Oxybelis koehleri
Synonimy
	Oxybelis aeneus — Duméril & Bibron, 1854; Dryophis acuminata — Günther, 1858 (częściowo); Oxybelis acuminata — Boulenger, 1896; Oxybelis aeneus aeneus — Bogert & Oliver, 1945;
	Oxybelis aeneus — Duméril & Bibron, 1854; Dryophis acuminata — Günther, 1858 (częściowo); Oxybelis acuminata — Boulenger, 1896; Oxybelis aeneus aeneus — Bogert & Oliver, 1945;

Oxybelis koehleri – gatunek węża z rodziny połozowatych (Colubridae). Występuje w Ameryce Centralnej. Prowadzi dzienny, nadrzewny tryb życia.

Systematyka

Takson ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali w 2020 roku Robert C. Jadin ze współpracownikami na łamach „Organisms Diversity & Evolution”. Autorzy nadali wężowi nazwę Oxybelis koehleri^[1]. Jako miejsce typowe podali „El Arenal” w departamencie Zacapa, w Gwatemali (14°53′02″N 89°46′32″W/14,883889 -89,775556, wysokość około 560 m n.p.m.). Holotyp oznaczony jako UTA R-46846 (wcześniej jako ENS 9858)^[a], to samica o całkowitej długości 905 mm, która została odłowiona pomiędzy lutym a majem 1998 roku. W 2020 roku w wyniku badań filogenetycznych Jadin ze współpracownikami wyodrębnili Oxybelis koehleri z Oxybelis aeneus. Nie wyróżnia się podgatunków^[1].

Etymologia

Oxybelis: gr. οξυβελης oxubelēs „ostro zakończony, ostry”^[3].
koehleri – na cześć Gunthera Köhlera, niemieckiego herpetologa, który wniósł duży wkład w systematykę i poznanie fauny Ameryki Centralnej^[2].

Morfologia

Jest to średniej wielkości wąż o głowie z cienkim pyskiem o dużej szczęce. Głowa dosyć jednolicie brązowa, czasami z kilkoma ciemniejszymi plamkami. Tułów cienki i smukły, jednolicie brązowy z kilkoma ciemniejszymi niewyraźnymi plamkami w okolicach grzbietu. Brzuch od białawego do żółtozielonego z parą ciemnych cienkich pasków bocznych. Ogon długi^[1]^[2].

Wymiary^[1]^[2]:


	Samiec	Samica
Długość całkowita (mm)	1330	1221
Długość SVL^[b] (mm)	784	478
Długość TL^[c] (mm)	305	643
Łuski grzbietowe (rzędy)	17/17/13	17/17/13
Tarczki brzuszne	176–191	184–191
Tarczki podogonowe	164–186	176–189

Występowanie

Oxybelis koehleri występuje od Gwatemali poprzez Salwador, Honduras i Nikaraguę do Kostaryki^[2].

Ekologia i zachowanie

Gatunek prowadzi dzienny, nadrzewny tryb życia. Dieta tego gatunku składa się z owadów, małych ssaków, płazów, jaszczurek (m.in. Gymnophthalmus speciosus, Hemidactylus frenatus, Ctenosaura bakeri, Ctenosaura similis, legwan zielony, bazyliszek płatkogłowy, Aspidoscelis deppii)^[4].

Status zagrożenia

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN wąż Oxybelis koehleri jako nowo opisany gatunek nie jest jeszcze klasyfikowany^[5].

Uwagi

↑ UTA – University of Texas at Arlington, Department of Biology^[6].
↑ SVL – ang. Snout–vent length – odległość od przodu głowy do odbytu.
↑ TL – ang. Tail length – długość ogona od odbytu do końca ogona.

Przypisy

1 2 3 4 5 Robert C.R.C. Jadin Robert C.R.C. i inni, Not withering on the evolutionary vine: systematic revision of the Brown Vine Snake (Reptilia: Squamata: Oxybelis) from its northern distribution, „Organisms Diversity & Evolution”, 20, 2020, s. 723–746, DOI: 10.1007/s13127-020-00461-0 (ang.).
1 2 3 4 5 6 7 P. Uetz & J. Hallermann, Oxybelis koehleri JADIN, BLAIR, ORLOFSKE, JOWERS, RIVAS, VITT, RAY, SMITH & MURPHY, 2020, [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2025-03-07] (ang.).
↑ J.G. Wagler: Natürliches System der Amphibien, mit vorangehender Classification der Säugethiere und Vögel. Ein Beitrag zur vergleichenden Zoologie. München, Stuttgart und Tübingen: In der J.G. Cotta’scchen Buchhandlung, 1830, s. 183. (niem.).
↑ Francisco R.F. daF.R.F. Costa Francisco R.F. daF.R.F. i inni, A review of the diet of Oxybelis aeneus group (Squamata: Colubridae) including two new prey records from north-eastern Brazil, „Herpetology Notes”, 15, 2022, s. 785–795 (ang.).
↑ Taxonomy: Oxybelis – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-03-07]. (ang.).
Mark HenryM.H. Sabaj Mark HenryM.H., Codes for Natural History Collections in Ichthyology and Herpetology, „Copeia”, 108 (3), 2020, s. 593–669, DOI: 10.1643/ASIHCODONS2020 (ang.).

Bibliografia

Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, OCLC 637083062 (ang.).

[uwaga_1-3] UTA – University of Texas at Arlington, Department of Biology^[6].

[uwaga_2-5] SVL – ang. Snout–vent length – odległość od przodu głowy do odbytu.

[uwaga_3-6] TL – ang. Tail length – długość ogona od odbytu do końca ogona.

[Pierwszy-1] 1 2 3 4 5 Robert C.R.C. Jadin Robert C.R.C. i inni, Not withering on the evolutionary vine: systematic revision of the Brown Vine Snake (Reptilia: Squamata: Oxybelis) from its northern distribution, „Organisms Diversity & Evolution”, 20, 2020, s. 723–746, DOI: 10.1007/s13127-020-00461-0 (ang.).

[rd-2] 1 2 3 4 5 6 7 P. Uetz & J. Hallermann, Oxybelis koehleri JADIN, BLAIR, ORLOFSKE, JOWERS, RIVAS, VITT, RAY, SMITH & MURPHY, 2020, [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2025-03-07] (ang.).

[Wagler-4] J.G. Wagler: Natürliches System der Amphibien, mit vorangehender Classification der Säugethiere und Vögel. Ein Beitrag zur vergleichenden Zoologie. München, Stuttgart und Tübingen: In der J.G. Cotta’scchen Buchhandlung, 1830, s. 183. (niem.).

[daCosta2022-7] Francisco R.F. daF.R.F. Costa Francisco R.F. daF.R.F. i inni, A review of the diet of Oxybelis aeneus group (Squamata: Colubridae) including two new prey records from north-eastern Brazil, „Herpetology Notes”, 15, 2022, s. 785–795 (ang.).

[iucn-8] Taxonomy: Oxybelis – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-03-07]. (ang.).

[KodyMuzeum-9] Mark HenryM.H. Sabaj Mark HenryM.H., Codes for Natural History Collections in Ichthyology and Herpetology, „Copeia”, 108 (3), 2020, s. 593–669, DOI: 10.1643/ASIHCODONS2020 (ang.).

[1]

[2]

[a]

[3]

[b]

[c]

[4]

[5]

[6]