Oxybelis rutherfordi

Oxybelis rutherfordi
Jadin, Blair, Orlofske, Jowers, Rivas, Vitt, Ray, Smith, & Murphy, 2020
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Infrarząd

Alethinophidia

Nadrodzina

Colubroidea

Rodzina

połozowate

Podrodzina

Colubrinae

Rodzaj

Oxybelis

Gatunek

Oxybelis rutherfordi

Synonimy
  • Dendrophis auratus — Court, 1858[1]
  • Dryiophis aeneus — Garman, 1887[2]
  • Oxybelis acuminatus — Mole & Urich, 1894[2]
  • Oxybelis aeneus aeneus — Bogert & Oliver, 1945[2]
  • Oxybelis aeneus — Beebe, 1952[2]

Oxybelis rutherfordi – gatunek węża z rodziny połozowatych (Colubridae). Występuje w Ameryce Środkowej i północnej Ameryce Południowej. Prowadzi dzienny, głównie nadrzewny tryb życia.

Systematyka

Takson ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali w 2020 roku Robert C. Jadin ze współpracownikami na łamach „Organisms Diversity & Evolution”. Autorzy nadali wężowi nazwę Oxybelis rutherfordi[1]. Jako miejsce typowe podali William Beebe Tropical Research Centre w dolinie rzeki Arima, około 6 km na północ od miasta Arima, na Trynidadzie (10°41′32″N 61°17′22″W/10,692222 -61,289444, na wysokości 247 m n.p.m.). Holotyp, samica oznaczona jako UTA R-64851[a], to okaz o całkowitej długości 1245 mm, który został odłowiony przez Mike’a G. Rutherforda w 2018 roku. W 2020 roku w wyniku badań filogenetycznych Jadin ze współpracownikami wyodrębnili Oxybelis rutherfordi z Oxybelis aeneus. Nie wyróżnia się podgatunków[1].

Etymologia

  • Oxybelis: gr. οξυβελης oxubelēs „ostro zakończony, ostry”[3].
  • rutherfordi – na cześć Mike’a G. Rutherforda, brytyjskiego herpetologa, kuratora Muzeum Zoologicznego na University of the West Indies na Karaibach[2].

Morfologia

Jest to średniej wielkości wąż o głowie z cienkim pyskiem o dużej szczęce. Głowa dosyć jednolicie brązowa, z lekko widocznym ciemniejszym paskiem ocznym. Górna warga i spód głowy jasny – białawy lub żółtawy. Tułów cienki i smukły, przeważnie jednolicie brązowy z małymi, nieregularnie rozrzuconymi czarnymi plamkami. Brzuch delikatnie nakrapiany, od białawego do żółtozielonego, ostro odcięty od grzbietu. Ogon długi[1][2].

Wymiary średnie na podstawie pomiarów ośmiu samców i ośmiu samic[1][2]:

Samiec Samica
Długość całkowita (mm) 1075 1091
Długość SVL[b] (mm) 659 627
Długość TL[c] (mm) 422 464
Łuski grzbietowe (rzędy) 17/17/15 17/17/15
Tarczki brzuszne 183–188 180–190
Tarczki podogonowe 163–175 162–171

Występowanie

Oxybelis rutherfordi występuje na obu głównych wyspach Trynidadu i Tobago, na należących do Wenezueli wyspie Margarita i archipelagu Los Testigos, w północnej Wenezueli od wschodnich podnóży Andów na wschód do Gujany Francuskiej[2][1].

Ekologia i zachowanie

Gatunek prowadzi dzienny, nadrzewny tryb życia. Dieta tego gatunku składa się z małych ptaków, płazów, jaszczurek (m.in. Anolis chrysolepis, Gonatodes vittatus i rodzaju Ameiva)[4].

Status zagrożenia

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN wąż Oxybelis rutherfordi jako nowo opisany gatunek nie jest jeszcze klasyfikowany[5].

Uwagi

  1. ↑ UTA – University of Texas at Arlington, Department of Biology[6].
  2. ↑ SVL – ang. Snout–vent length – odległość od przodu głowy do odbytu.
  3. ↑ TL – ang. Tail length – długość ogona od odbytu do końca ogona.

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 Robert C. Jadin i inni, Not withering on the evolutionary vine: systematic revision of the Brown Vine Snake (Reptilia: Squamata: Oxybelis) from its northern distribution, „Organisms Diversity & Evolution”, 20, 2020, s. 723–746, DOI: 10.1007/s13127-020-00461-0 (ang.).
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 P. Uetz & J. Hallermann, Oxybelis rutherfordi JADIN, BLAIR, ORLOFSKE, JOWERS, RIVAS, VITT, RAY, SMITH & MURPHY, 2020, [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2025-03-08] (ang.).
  3. ↑ J.G. Wagler: Natürliches System der Amphibien, mit vorangehender Classification der Säugethiere und Vögel. Ein Beitrag zur vergleichenden Zoologie. München, Stuttgart und Tübingen: In der J.G. Cotta’scchen Buchhandlung, 1830, s. 183. (niem.).
  4. ↑ Francisco R.F. da Costa i inni, A review of the diet of Oxybelis aeneus group (Squamata: Colubridae) including two new prey records from north-eastern Brazil, „Herpetology Notes”, 15, 2022, s. 785–795 (ang.).
  5. ↑ Taxonomy: Oxybelis – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-03-08]. (ang.).
  6. Mark Henry Sabaj, Codes for Natural History Collections in Ichthyology and Herpetology, „Copeia”, 108 (3), 2020, s. 593–669, DOI: 10.1643/ASIHCODONS2020 (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.