Fluorek fenylometylosulfonylu
|
|
| Nazewnictwo |
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC) |
fluorek fenylometanosulfonylu |
| Inne nazwy i oznaczenia |
| PMSF, fluorek benzylosulfonylu |
|
| Ogólne informacje |
| Wzór sumaryczny |
C7H7FO2S |
| Masa molowa |
174,19 g/mol |
| Wygląd |
białe igły[1][2] |
| Identyfikacja |
| Numer CAS |
329-98-6 |
| PubChem |
4784 |
| SMILES |
C1=CC=C(C=C1)CS(=O)(=O)F |
|
| InChI |
InChI=1S/C7H7FO2S/c8-11(9,10)6-7-4-2-1-3-5-7/h1-5H,6H2 |
| InChIKey |
YBYRMVIVWMBXKQ-UHFFFAOYSA-N |
|
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Fluorek fenylometylosulfonylu (PMSF) – organiczny związek chemiczny z grupy halogenków sulfonylowych, S-fluorowa pochodna kwasu fenylometanosulfonowego (PhCH2SO3H).
Związek ten pełni rolę inhibitora głównie proteaz serynowych takich jak: trombina, trypsyna, chymotrypsyna, a także proteaz cysteinowych. Czynnik ten powoduje inhibicję nieodwracalną.
Jest rozpuszczalny w etanolu, metanolu i izopropanolu. Typowe stężenie robocze to 0,1–1,0 mM.