Pałac w Słubicach

Pałac w Słubicach
Zabytek: nr rej. 27/28 W 11.01.1954
Ilustracja
Pałac i oficyny
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Słubice

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

klasycyzm

Architekt

Hilary Szpilowski

Kondygnacje

2 + piwnice

Rozpoczęcie budowy

1789

Pierwszy właściciel

Józef Mikorski

Kolejni właściciele

Potoccy, Skrażyńscy, Grzybowscy, obecnie Sławomir Ambroziak

Położenie na mapie gminy Słubice
Mapa konturowa gminy Słubice, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac w Słubicach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac w Słubicach”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pałac w Słubicach”
Położenie na mapie powiatu płockiego
Mapa konturowa powiatu płockiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Pałac w Słubicach”
Ziemia52°22′08,60″N 19°56′08,50″E/52,369056 19,935694

Pałac w Słubicach – zabytkowy[1] pałac położony w Słubicach w powiecie płockim.

Pałac został wybudowany w 1789 dla Józefa Mikorskiego i jego żony Krystyny z Miaskowskich, według projektu Hilarego Szpilowskiego. Potem odziedziczył go ich syn Jan Chryzostom i wnuk Roman Mikorski. Następnie majątek znalazł się w rękach Potockich, Skrażyńskich i Grzybowskich.

Na zespół pałacowy składa się pałac, dwie oficyny połączone galeriami z pałacem.

Piętrowy pałac, podpiwniczony, wybudowany w stylu klasycystycznym na planie prostokąta, jest ozdobiony od frontu ryzalitami bocznymi oraz czterokolumnowym portykiem z podjazdem. W tympanonie umieszczony jest herb Mikorskich – Ostoja.
Oficyna lewa mieściła kuchnię i pokoje gościnne, zaś w prawa – stajnię i wozownię.

Pałac otacza park z XVIII wieku o powierzchni 7,5 ha. Na terenie parku znajduje się Świątynia Milczenia z 1820 roku z jońskim portykiem, zaprojektowana przez działającego na początku XIX wieku architekta Aleksandera Alfonce de Saint Omer (Sętomerskiego).

W skład ogrodu wchodziły również (dziś niezachowane):

  • świątynia egipska
  • kiosk chiński (altana chińska na wyspie jednego ze stawów)
  • ptaszarnia
  • staw z wyspą kanaryjską
  • liczne mostki i rzeźby ogrodowe (lwy, sfinksy, wazy, fotel egipski na wyspie)
  • wodotrysk.

Pałac przetrwał II wojnę światową, potem w budynkach stworzono komisariat milicji, a potem szkołę. W latach 70. po przeniesieniu szkoły do nowej placówki majątek popadł w zapomnienie i uległ dewastacji.

Obecnie w rękach prywatnych, jest odbudowywany. Planowane jest wykorzystanie pałacu do celów turystycznych.

Przypisy

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.