Pałacyk Sikorskiego
 nr rej. 736 z 1.07.1965[1] | |
 Pałacyk od strony ulicy Srebrnej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Srebrna 12 |
| Styl architektoniczny | |
| Kondygnacje |
2 |
| Rozpoczęcie budowy |
1880 |
| Ważniejsze przebudowy |
1974 |
| Pierwszy właściciel |
Aleksander Sikorski |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′40,41″N 20°59′23,76″E/52,227892 20,989933 | |
Pałacyk Sikorskiego, także pałacyk Bormana lub pałacyk Heurteuxa[3] – pałac znajdujący się w Warszawie przy ul. Srebrnej 12. Siedziba Muzeum Woli.
Historia
W 1877 teren w tym miejscu kupił rzeźbiarz Aleksander Sikorski. W roku 1880 wybudował pałacyk, umieszczając obok niego zakład kamieniarski. Sikorski zmarł w roku następnym; jego dzieci, które odziedziczyły pałacyk, sprzedały go po kilku latach firmie kamieniarskiej. W 1895 posesję kupił Maurycy Borman (współwłaściciel firmy „Borman i Szwede”). Od roku 1905 do 1929 był własnością jego żony Cecylii.
Od 1937 pałacyk należał do skarbu państwa (do dziś stanowi jego własność). Do 1944 mieściła się w nim siedziba Miejskiego Ośrodka Zdrowia. Podczas powstania warszawskiego stacjonował tam jeden z oddziałów 1. baonu Zgrupowania „Chrobry II”. Od zakończenia wojny do 1973 roku znajdowała się w nim siedziba RSW („Prasa-Książka-Ruch“). Pałacyk przebudowano w roku 1974 według projektu Zygmunta Łuszczyńskiego. Od tego roku mieści się w nim Muzeum Woli, oddział Muzeum Warszawy[4].
Budynek jest dwukondygnacyjny, zbudowany na planie prostokąta. Od strony frontu znajduje się portyk podtrzymywany przez cztery kolumny.
W 1965 pałacyk został wpisany do rejestru zabytków[1].
Przypisy
- 1 2 Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A) – stan na 30 września 2024 roku. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 79. [dostęp 2025-01-18].
- ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 197.
- ↑ Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: "Arkada" Pracownia Historii Sztuki, 1998, s. 141. ISBN 83-908950-0-5.
- ↑ Dorota Folga-Januszewska: Muzea Warszawy. Przewodnik. Olszanica: Wydawnictwo BoSz, 2012, s. 83. ISBN 978-83-7576-159-7.