Pańska Góra (Góry Orlickie)
 Pańska Góra | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
772[1] m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°22′49,73″N 16°19′52,84″E/50,380481 16,331344 | |
Pańska Góra (czes.) Panský kopec 772 m n.p.m. – wzniesienie w Górach Orlickich w Sudetach Środkowych.
Wzniesienie położone w Sudetach Środkowych, w północno-zachodniej części Grzbietu Głównego Gór Orlickich zwanym Czeskim Grzebieniem, rozdzielającym doliny rzek Olešenki i Bystrej. Wznosi się około 7,7 km na południowy zachód od centrum Dusznik Zdr.[2].
Kopulaste wzniesienie o wyraźnie zaznaczonym wierzchołku i łagodnie opadających zboczach w kierunku południowym, wschodnim i północnym, stanowi wyraźną kulminacją pomiędzy dolinami rzek: Olešenki na południu i Bystrej (Klikawy) na północy. Wyrasta z najdłuższego Grzbietu Głównego, ciągnącego się od południowego wschodu przez Wielką Desztnę, Zielony Garb, Orlicę w kierunku zachodnim. Wzniesienie zbudowane jest z łupków łyszczykowych z wkładkami wapieni krystalicznych należących do metamorfiku bystrzycko-orlickiego[1]. Północne zbocze wraz ze szczytem porasta las świerkowy z domieszką brzóz, natomiast wschodnie zbocze pokrywa malownicza łąka z efektowną panoramą na Orlicę[1]. Niższe partie zachodniego zbocza poniżej poziomu 700 m porasta las, głównie świerkowy, natomiast u podnóża niewielką część południowego i zachodniego zbocza zajmują użytki rolne[1]. Na północ od szczytu położona jest miejscowość Lewin Kłodzki a u południowego podnóża rozciąga się czeska miejscowość Olešnice v Orlických horách. Południowym zboczem 100m poniżej szczytu przechodzi granica polsko-czeska[1]. Położenie góry na północno-zachodnim skraju Gór Orlickich, oraz kształt czynią górę rozpoznawalną w terenie.
Turystyka
- Przez wzniesienie nie prowadzi szlak turystyczny, na szczyt można dojść od Drogi Orlickiej prowadzącej do Zieleńca.
- Szczyt wzniesienia położony jest około 100 metrów na północ od polsko-czeskiej granicy[1].
- Z płytkiego siodła na wschód od wierzchołka Pańskiej Góry ładnie widać Grodczyn i Góry Stołowe, a przy sprzyjających warunkach widoczne są Karkonosze[1].
Przypisy
Bibliografia
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, ISBN 83-7005-340-8.
- M. Gałowski; Przewodnik turystyczny: Góry Bystrzyckie i Orlickie; Ofic. Wydawnicza „Brama”; Kłodzko 2007r.; ISBN 978-83-60549-04-9.
- S. Namysł; mapa turystyczna ; Góry Bystrzyckie i Orlickie;skala 1:40 000; Wyd. „Plan”; Wrocław 2004r.; ISBN 8388049705.
- K.Radwański, M.Szymczak; Atlas gór Polski. Sudety. Karpaty. Góry Świętokrzyskie; Wyd. ExpressMap; Warszawa 2008 r.; ISBN 83-60120-64-1.