Żarlinek żółtonogi

Żarlinek żółtonogi

Paederus brevipennis
Lacordaire, 1835
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	żarlinki
Plemię	Paederini
Podplemię	Paederina
Rodzaj	Paederus
Podrodzaj	Paederus (Harpopaederus)
Gatunek	żarlinek żółtonogi

Żarlinek żółtonogi^[1] (Paederus brevipennis) – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.

Gatunek ten został opisany w 1835 roku przez Jean Théodore’a Lacordaire’a^[2].

Chrząszcz o wydłużonym i lekko wypukłym ciele długości od 6, do 6,5 mm. Czułki mają czarne wierzchołki. Głaszczki szczękowe są żółte z brunatnymi wierzchołkami ostatnich członów. Przedplecze ma boczne brzegi wyraźnie obrębione na całej długości. Pokrywy są krótsze od przedplecza, ku tyłowi wyraźnie rozszerzone, o zredukowanych barkach. Odległości między punktami na pokrywach są nie większe niż średnice tych punktów. Tylna para skrzydeł zupełnie zanikła. Ubarwienie odnóży jest żółte z brunatnymi wierzchołkami ud^[3].

Owad znany z Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Łotwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Bośni i Hercegowiny, Serbii i Czarnogóry^[2]. Zasiedla trawiaste, zwłaszcza południowe zbocza pagórków, skraje lasów i zarośli, parowy, pobrzeża potoków i stawów. Bytuje wśród traw, mchów, w ściółce i pod kamieniami^[4][3]. W Polsce rzadki, spotykany głównie na pogórzach i w niższych położeniach górskich^[4].