Pajęczynowiec drobnozarodnikowy
 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
pajęczynowiec drobnozarodnikowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Botryobasidium subcoronatum (Höhn. & Litsch.) Donk Medded. Nedl. Mycol. Ver. 18-20: 117 (1931) | |
Pajęczynowiec drobnozarodnikowy (Botryobasidium subcoronatum (Höhn. & Litsch.) Donk) – gatunek grzybów z rodziny pajęczynowcowatych (Botryobasidiaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Botryobasidium, Botryobasidiaceae, Cantharellales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1907 r. Höhnell i L. Litschauer nadając mu nazwę Corticium subcoronatum. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1931 r. Marinus Anton Donk[1].
- Botryobasidium subcoronatum var. crassisporum Dhingra 2005
- Botryobasidium subcoronatum (Höhn. & Litsch.) Donk 1931 var. subcoronatum
- Corticium subcoronatum Höhn. & Litsch. 1907
- Pellicularia subcoronata (Höhn. & Litsch.) D.P. Rogers 1943
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r[3].
Morfologia
Grzyb poliporoidalny o owocniku rozpostartym, cienkim, początkowo siatkowatym, pajęczynowatym i białawym, potem coraz bardziej gęstym, wojłokowatym o barwie kremowej, żółtawej, w końcu ochrowej. Bez zapachu[4].
- Cechy mikroskopowe
System strzępkowy monomityczny. Strzępki luźno splecione ze sprzążkami na wszystkich septach, gęsto rozgałęzione, o średnicy 7–10 μm. Podstawki początkowo zaokrąglone lub elipsoidalne, potem w przybliżeniu cylindryczne, mniej lub bardziej ściśnięte, o rozmiarach 20-25 (-30) × 9/7 μm, najczęściej z 6 sterygmami. Zarodniki gładkie, łódkowate z wyraźnym szczytem, o rozmiarach 6-7,5 × 2,5–3 μm[4].
Występowanie
Znane jest jego występowanie w Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej, Europie, Australii i Nowej Zelandii, Maroku. W Europie pospolity i szeroko rozprzestrzeniony[5]. W Polsce według W. Wojewody raczej pospolity[3], według badań mykologicznych przeprowadzonych w Kaszubskim Parku Krajobrazowym jest jednym z najbardziej pospolitych w nim grzybów afylloforoidalnych[6].
Saprotrof żyjący w różnego typu biotopach na martwym drewnie wielu gatunków drzew i krzewów, zarówno iglastych, jak liściastych[3][4].
Przypisy
- 1 2 3 Index Fungorum. [dostęp 2017-10-01]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2017-10-31]. (ang.).
- 1 2 3 Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- 1 2 3 Mycobank. Botryobasidium subcoronatum. [dostęp 2017-10-31].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2016-10-30].
- ↑ Dariusz Karasiński. Grzyby afylloforoidalne Kaszubskiego Parku Krajobrazowego. Acta Botanica Cassubica Monographiae. Tom 1. Charakterystyka mykobioty. Gdańsk 2016.