Pajęczynowiec kolczastozarodnikowy
 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
pajęczynowiec kolczastozarodnikowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Botryobasidium isabellinum (Fr.) D.P. Rogers Univ. Iowa Stud. nat. Hist. 17(1): 11 (1935) | |
Pajęczynowiec kolczastozarodnikowy, nalotek kolczastozarodnikowy (Botryobasidium isabellinum (Fr.) D.P. Rogers) – gatunek grzybów z typu podstawczaków (Basidiomycota)[1].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Botryobasidium, Botryobasidiaceae, Cantharellales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1818 r. Elias Fries, nadając mu nazwę Hypochnus isabellinus. Obecną nazwę nadał mu Donald Philip Rogers w 1935 r.[1] Ma kilkanaście synonimów. Niektóre z nich[2]:
- Botryohypochnus anomalus Hjortstam 1983
- Botryohypochnus isabellinus (Fr.) J. Erikss. 1958
- Pellicularia isabellina (Fr.) D.P. Rogers 1943
W 1973 r. Władysław Wojewoda nadał mu polską nazwę nalotek kolczastozarodnikowy (dla synonimu Botryohypochnus isabellinus)[3]. Jest niespójna z aktualną nazwą naukową. Internetowy atlas grzybów podaje nazwę pajęczynowiec kolczastozarodnikowy, która jest spójna z nazwą naukową[4].
Morfologia
Bardzo cienki, odklejający się po zawilgoceniu, pajęczynowaty, brązowy, płowobrązowy lub gliniasty o filcowatym hymenoforze[5].
- Cechy mikroskopowe
Strzępki biegnące po podłożu, regularne, o długości 8–9 (10) µm, z brązową ścianką, gładkie, o grubości 1–1,2 µm, bez sprzążek. Mają wyprostowane, prostopadłe gałęzie, brązowawe lub żółte, 8–11 µm, z coraz krótszymi odcinkami, rozgałęzione poprzecznie i stopniowo stające się szkliste, a także cienkościenne. Są silnie cyjanofilne i nie mają sprzążek. Podstawki krępe 12–20 × 9–12 µm z 4 sterygmami. Bazydiospory o średnicy 5,5–8 µm, prawie kuliste z żółtą ścianką, lekko pogrubione, cyjanofilne, zawierające na powierzchni około dwudziestu prawie cylindrycznych kolców o wymiarach 2–3,5 × 0,75 µm[5].
Występowanie i siedlisko
Znane jest występowanie pajęczynowca kolczastozarodnikowego na Nowej Zelandii i na wszystkich kontynentach poza Antarktydą i Australią[6]. W Polsce podano wiele stanowisk[3]. Najbardziej aktualne podaje internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[4].
Nadrzewny grzyb saprotroficzny. Występuje w leżących na ziemi pniach i gałęziach wielu gatunków drzew liściastych i iglastych[3].
Przypisy
- 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2024-11-23].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-11-23].
- 1 2 3 Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 85, ISBN 83-89648-09-1.
- 1 2 Aktualne stanowiska Botryobasidium isabellinum w Polsce [online], grzyby.pl [dostęp 2024-11-23].
- 1 2 J. Boidin, G. Gilles, Basidiomycetes Botryohypochnoidea du Gabon, „Mycotaxon”, 14 (1), Mycobank, 1982, s. 280–304 [dostęp 2022-11-07].
- ↑ Występowanie ''Botryobasidium isabellinum'' na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-11-23].