Paka górska

Paka górska
	Cuniculus taczanowskii
	(Stolzmann, 1865)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Rodzina	pakowate
Gatunek	paka górska
Synonimy
	Coelogenys taczanowskii Stolzmann, 1885; Cuniculus hernandezi Castro, López & Becerra, 2010;
	Coelogenys taczanowskii Stolzmann, 1885; Cuniculus hernandezi Castro, López & Becerra, 2010;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; bliski zagrożenia

Paka górska^[5], paka kordylierska^[5] (Cuniculus taczanowskii) − gatunek ssaka z rodziny pakowatych występujący wysokich partiach Andów.

Wygląd

Paki górskie przypominają duże kawie. Średnia masa ciała wynosi 9 kg, długość ciała − do 70 cm. Samice są nieco mniejsze od samców. Sierść jest brązowa, z kilkoma białymi plamami o bokach.

Tryb życia

Prowadzi nocny tryb życia, dzień spędza w norach. Zamieszkuje tereny leśne, w pobliżu wody, na wysokości 2000–3500 m n.p.m. Są samotnikami, ale ich terytoria znajdują się blisko siebie. Żywią się głównie owocami, czasem jedzą również ziarno. Pożywienie zanoszą do nory w workach policzkowych.

Rozmnażanie

Zwierzęta są monogamiczne, choć większość czasu spędzają osobno. Samica rodzi dwa mioty rocznie, liczące 1-2 młode. Ciąża trwa ok. 3 miesięcy. Matka karmi młode mlekiem przez 3 miesiące. Zwierzęta osiągają dojrzałość płciową w wieku 1 roku. Nie wiadomo, ile wynosi średnia długość życia na wolności, rekordzista przeżył 12,5 roku.

Rola w ekosystemie

Jako owocożercy paki górskie pełnią ważną rolę jako roznosiciele nasion wielu górskich roślin.

Zagrożenia

Paki górskie są łowione przez ludzi dla mięsa i z tego powodu zostały mocno przetrzebione w niektórych miejscach występowania.

Uwagi

↑ Nomen nudum^[2].

Przypisy

1 2 J. Stolzmann. Description d’un nouveau Rongeur du genre Cœlogenys. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1885 (1), s. 161, 1885. (fr.).
↑ H.E. Ramírez-Chaves & S. Solari. Sobre la disponibilidad del nombre Cuniculus hernandezi Castro, López y Becerra, 2010 (Rodentia: Cuniculidae). „Actualidades Biológicas”. 36 (10), s. 59–62, 2014. (hiszp.).
↑ J.J. Castro, J.B. López & F. Becerra. Una nueva especie de Cuniculus (Rodentia: Cuniculidae) de la Cordillera Central de Colombia. „Revista de la Asociación Colombiana de Ciencias Biológicas”. 22 (1), s. 130, 2010. (hiszp.).
↑ Cuniculus taczanowskii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
1 2 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 290. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

Bibliografia

Cuniculus taczanowskii. Animal Diversity Web. [dostęp 2010-03-07]. (ang.).

[3] Nomen nudum^[2].

[sto-1] 1 2 J. Stolzmann. Description d’un nouveau Rongeur du genre Cœlogenys. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1885 (1), s. 161, 1885. (fr.).

[cha&sol-2] H.E. Ramírez-Chaves & S. Solari. Sobre la disponibilidad del nombre Cuniculus hernandezi Castro, López y Becerra, 2010 (Rodentia: Cuniculidae). „Actualidades Biológicas”. 36 (10), s. 59–62, 2014. (hiszp.).

[cas&inni-4] J.J. Castro, J.B. López & F. Becerra. Una nueva especie de Cuniculus (Rodentia: Cuniculidae) de la Cordillera Central de Colombia. „Revista de la Asociación Colombiana de Ciencias Biológicas”. 22 (1), s. 130, 2010. (hiszp.).

[iucn-5] Cuniculus taczanowskii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[miiz-6] 1 2 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 290. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[1]

[a]

[3]

[4]

[5]

[2]