Panamericansaurus

Panamericansaurus – rodzaj zauropoda z grupy tytanozaurów żyjącego w późnej kredzie w Ameryce Południowej. Został opisany w 2010 roku przez Jorgego Calvo i Juana Porfiriego w oparciu o niekompletny szkielet (MUCPv-417) obejmujący pięć kręgów ogonowych, jeden krzyżowy, lewą kość ramienną, łuki naczyniowe i fragmenty żebra. Skamieniałości te odnaleziono około 3 km na zachód od miasta San Patricio del Chañar w argentyńskiej prowincji Neuquén. Osady formacji Allen, z których je wydobyto, datowane są na późny kampan. Panamericansaurus to pierwszy dinozaur odkryty w tej formacji na terenie Neuquén. Według autorów jest on zaawansowanym tytanozaurem należącym do rodziny Titanosauridae (inni autorzy rzadko używają tej nazwy), a wewnątrz niej – do kladu Aeolosaurini, obejmującego również rodzaje Aeolosaurus i Gondwanatitan. Panamericansaurus wykazuje wszystkie synapomorfie tego kladu z wyjątkiem nieskierowanej przednio-grzbietowo przedniej krawędzi przednich i środkowych kręgów ogonowych^[1]. Późniejsza analiza filogenetyczna przeprowadzona przez Santucciego i de Arrudę-Camposa (2011) potwierdziła przynależność Panamericansaurus do Aeolosaurini^[2]. Kość ramienna holotypu mierzy 123 cm długości, co na podstawie porównania z gondwanatytanem pozwala oszacować jego długość na około 11 m^[1].

Nazwa Panamericansaurus odnosi się do firmy Pan American Energy, która finansowo wspierała Proyecto Dino, zajmujący się pracami paleontologicznymi. Nazwa gatunkowa gatunku typowego honoruje rodzinę Schroederów, na posesji których odnaleziono holotyp, i którzy współpracowali z paleontologami w trakcie wydobywania skamieniałości^[1].