Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gorzycach
![]() Kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
Gorzyce 314, |
| Data powołania |
13 września 1945 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Archidiecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół parafialny |
Najświętszego Serca Pana Jezusa |
| Proboszcz |
ks. Marian Jagieła |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
piątek po oktawie Bożego Ciała |
Położenie na mapie gminy Tryńcza ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu przeworskiego ![]() | |
Mapa parafii![]() | |

Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gorzycach – parafia rzymskokatolicka, znajdująca się w archidiecezji przemyskiej, w dekanacie Przeworsk I[1].
Historia
Pierwsza wzmianka o Gorzycach pojawiła się w regestrach podatkowych z 1589 roku jako Wola Podsańska. W 1723 roku powstała parochia greckokatolicka.
Rzymsko-katolicy należeli do parafii Gniewczyna Łańcucka. W 1925 roku książę Andrzej Lubomirski w swojej prywatnej posiadłości przy młynie w Gorzycach założył kaplicę filialną[2]. Kaplicę obsługiwali wikarzy z Gniewczyny Łańcuckiej: ks. Józef Matuszek, ks. Rudolf Niemczyk, ks. Walenty Sobowski, ks. Marcin Myszak, ks. Stanisław Zborowski. W styczniu 1928 roku dolną część Gorzyc (od Sanu do szkoły, ok. 300 wiernych) przydzielono do parafii Tryńcza[3].
Po II wojnie światowej pozostały poniemieckie drewniane baraki, z których jeden zaadaptowano na kościół parafialny, a drugi na szkołę powszechną. Dekretem bpa Franciszka Bardy z 11 lipca 1945 roku, a potwierdzonego 13 września 1945 roku została utworzona ekspozytura w Gorzycach z wydzielonego terytorium parafii Gniewczyna Łańcucka. 6 grudnia 1945 roku przyłączono dolną część Gorzyc z parafii Tryńcza[4]. 27 sierpnia 1945 roku ekspozytem został ks. Zbigniew Chimiak[5].
4 kwietnia 1961 roku władze państwowe zajęły gospodarstwo rolne (uposażenie byłej parochii greckokatolickiej) o powierzchni 17 ha w Gorzycach i 10 ha w Jagielle[6]. 28/29 grudnia 1968 roku kościół uległ częściowemu uszkodzeniu podczas pożaru[7], po którym został odremontowany.
W 1995 roku podjęto decyzję o budowie nowego kościoła wraz z plebanią. Kościół zbudowano w latach 1997–2001, według projektu arch. inż. Stanisława Dzióba. 4 października 1998 roku abp Józef Michalik wmurował kamień węgielny. 19 sierpnia 2001 roku odbyło się poświęcenie, którego dokonał abp Józef Michalik[8].
Na terenie parafii jest 1 260 wiernych (w tym: Gorzyce – 1 150, Wola Buchowska (Ostrówek, Załuże) – 217)[9].
Karmelitanki Dzieciątka Jezus
Pod koniec XIX wieku książę Andrzej Lubomirski z Przeworska, w centrum Gorzyc zbudował młyn, a obok murowane budynki mieszkalny i gospodarczy. W 1925 roku w budynku mieszkalnym Lubomirscy wydzielili lokal na publiczną kaplicę mszalną, która istniała do czasu otwarcia kościoła parafialnego. Po 1945 roku posiadłość tę przejął Rudolf Cegielski. Po 1956 roku młyn upaństwowiono.
W 1970 roku od Cegielskich budynki te zakupili Marcin i Maria Czeszykowie, którzy przeznaczyli je jako darowiznę pod nowy dom zakonny. W czerwcu 1970 roku przybyły pierwsze siostry Karmelitanki Dzieciątka Jezus, które również zajęły się pracą w zakrystii i katechizacji. W 2000 roku utworzono „Ochronkę Matki Teresy Kierocińskiej” dla dzieci przedszkolnych. 4 września 2006 roku ochronka została przekształcona w „Przedszkole Niepubliczne Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus im. Matki Teresy Kierocińskiej”[16][17][18].
Uwagi
- ↑ • ks. Zbigniew Chimiak – ur. 13 lutego 1912 r. w Rudkach na kresach wschodnich, gimnazjum ukończył w Samborze, wyświęcony w 1936 r. Wikariusz w: Markowej (1936-1937), Jaworniku Polskim (1937–1938), Grodzisku Dolnym (1938–?). Proboszcz w Mołodyczu (1942–1945), ekspozyt w Gorzycach (1945–1950), administrator w Stalach (1950–1960), ekspozyt i proboszcz w Szówsku (1960–1982). Zm. 24 września w 1989 r.
• • Błędne informacje podają, że w latach 1950-1960 ks. Zbigniew Chimiak był proboszczem w parafii Harta, ale ustalono, że według Rocznika Diecezji Przemyskiej na lata 1952 i 1958 prawidłowo jest podane, że był administratorem parafii Stale (źródło: Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1952 (s. 119), Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1958 (s. 135). - ↑ • ks. Józef Świerczek – ur. 17 lutego 1917 r. w Ropie koło Gorlic. W 1938 r. rozpoczął studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu, a ukończył w konspiracyjnym seminarium w Brzozowie, gdzie 4 marca 1943 r. został wyświęcony. Wikariusz w: Babicach (1945–1947), w Sieniawie (1948–1949). Wikariusz substytut w Sieniawie (1949–1950). Ekspozyt i proboszcz w Gorzycach (1950–1982). Zm. 15 lipca 1982 r.
- ↑ • ks. Adam Pietrucha – ur. 6 lipca 1949 r. w Rzeszowie (par. MB Saletyńskiej), wyświęcony w 1973 r. Wikariusz w: Majdanie Królewskim (1973–1975), Medyni Głogowskiej (1975–1977), Jarosławiu (1977–1979), Sieniawie (1979–1981), Przeworsku (1981–1982). Proboszcz w: Gorzycach (1982–2005), Borku Starym (2005–2019).
- ↑ • ks. Marian Jagieła – ur. 4 maja 1959 r., pochodzi z Jagiełły, wyświęcony w 1985 r. Wikariusz: w Rzeszowie (1985–1988), Przemyślu (1988–1990). Posługa misyjna na Ukrainie w: Czeczelniku (1990) i Czerniowcach (1990–1991). Wikariusz w Kańczudze (1991–1992). Proboszcz w Hadlach Szklarskich (1992–1999). Proboszcz i dziekan w Birczy (1999–2005). Proboszcz w Gorzycach (od 2005)
Przypisy
- ↑ Opis dekanatu na stronie archidiecezji
- ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Saecularis et Regularis Dioecesis Premisliensis Rit(us) Lat(ini) pro Anno Domini 1927 (s. 100) (łac.) [dostęp 2017-03-06]
[Cytat: In Gorzyce adest capella celebrationis adaptata.] - ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych [online], Kronika Diecezji przemyskiej 1928 (28), z. 1, s. 28 [dostęp 2024-11-17].
- ↑ D. Nowe parafie i filie parafialne [online], Kronika Diecezji Przemyskiej 1947 (40), z. 1/4, s. 33 [dostęp 2024-11-16].
- ↑ Andrzej Swatek, Początki parafii w Gorzycach [online], Echa z nad Sanu i Wisłoka. Biuletyn informacyjny Gminy Tryńcza. 2/2015.
- ↑ Ogłoszenie R. L.-19-V-C/2/6I Wydział Rolnictwa i Leśnictwa Prezydium PRN w Przeworsku z dnia 4 kwietnia 1961 r. w sprawie przejęcia nieruchomości na własność Państwa [online], Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie. 1961, nr 9 (11 września 1961), s. 144 [dostęp 2022-11-23].
- ↑ Pożar drewnianego kościółka. Nowiny organ KW Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Nr 309(6064), 31.XII.1968-1.I.1969. [dostęp 2019-01-04]. (s. 2).
- ↑ Nowa świątynia na nowe tysiąclecie [online], Tygodnik Katolicki „Niedziela”. Niedziela przemyska 37/2001.
- ↑ Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 2015 (s. 254) ISSN 1429-6314
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1952 (s. 80) [dostęp 2022-11-14]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1958 (s. 92) [dostęp 2023-06-25]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1966 (s. 100) [dostęp 2023-06-25]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1979 (s. 157) [dostęp 2023-06-25]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1984 (s. 308) [dostęp 2022-11-14]
- ↑ Andrzej Swatek, Srebrny jubileusz kapłaństwa [online], Między Sanem a Wisłokiem. Biuletyn informacyjny Gminy Tryńcza. 2(32)/2010..
- ↑ Gorzyce. Historia sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus w Gorzycach [online], krakow.karmelitanki.pl [dostęp 2024-11-18].
- ↑ Siostry Karmelitanki Dzieciątka Jezus, Rok życia konsekrowanego. Dobrze czynią na ziemi [online], Tygodnik Katolicki „Niedziela”, Niedziela przemyska 20/2015 [dostęp 2015-05-14].
- ↑ Andrzej Swatek, Jubileusze w Gorzycach [online], Tygodnik Katolicki „Niedziela”, Niedziela przemyska [dostęp 2021-10-29].

_location_map.png)



