Parmastomyces
 Kruchomięsak ciemniejący | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
kruchomięsak |
| Nazwa systematyczna | |
| Parmastomyces Kotl. & Pouzar Reprium nov. Spec. Regni veg. 69: 138 (1964) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Parmastomyces kravtzevianus (Bondartsev & Parmasto) Kotl. & Pouzar 1964 | |
Parmastomyces Kotl. & Pouzar (kruchomięsak) – rodzaj grzybów z rodziny pniarkowatych (Fomitopsidaceae)[1].
Charakterystyka
Grzyby nadrzewne, saprotroficzne, poliporoidalne. Owocniki roczne, rozpostarte, rozpostarto-odgięte lub siedzące, w stanie świeżym miękkie, w stanie suchym kruche, delikatne. Powierzchnia biała do jasnobrązowej, pory kątowe. Kontekst dwuwarstwowy, z gęstą, ciemną i galaretowatą warstwą rurek i białą, miękko-włóknistą warstwą pod rurkami, przy podłożu. System strzępkowy monomityczny, strzępki generatywne ze sprzążkami. Cystyd brak Bazydiospory cylindryczne, gładkie, szkliste, nieco grubościenne, w odczynniku Melzera dekstrynoidalne. Rozwijają się na drzewach iglastych i liściastych, powodując brunatną zgniliznę drewna[2].
Rodzaj jest dobrze zdefiniowany przez monomityczny układ strzępek, dekstrynoidalne bazydiospory i wywoływaniem brązowej zgnilizny drewna[2].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Fomitopsidaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Nazwę naukową nadano na cześć estońskiego mykologa Erasta Parmasto[3]. Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r, Stanisław Domański opisywał gatunki należące do tego rodzaju pod nazwą białak[4].
Gatunki:
- Parmastomyces corticola Corner 1989
- Parmastomyces deceptivus Corner 1989
- Parmastomyces glutinosus Corner 1989
- Parmastomyces kravtzevianus (Bondartsev & Parmasto) Kotl. & Pouzar 1964
- Parmastomyces mollissimus (Maire) Pouzar 1984 – kruchomięsak ciemniejący
- Parmastomyces taxi (Bondartsev) Y.C. Dai & Niemelä 1995
- Parmastomyces umbrinus Corner 1989
Wykaz gatunków i nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[5]. Nazwy polskie według Władysława Wojewody[4].
Przypisy
- 1 2 Index Fungorum [online] [dostęp 2014-02-15] (ang.).
- 1 2 M. Núñez, Leif Ryvarden, East Asian Polypores. Polyporaceae sensu lato, t. 2, FungiFlora, s. 369, ISBN 82-90724-23-3 [dostęp 2014-02-15].
- ↑ Andreas Bresinsky, In memeoriam professor Erast Parmasto (1928-2012), „Folia Cryptogamica Estonica”, 49, Regensburg 2012.
- 1 2 Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 490, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Index Fungorum (gatunki) [online] [dostęp 2013-03-05] (ang.).