Pascual H. Poblete
![]() | |
| Data i miejsce urodzenia |
17 maja 1857 r. |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 lutego 1921 r. |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz, pisarz, tłumacz |
Pascual Hicaro Poblete (ur. 17 maja 1857 w Naic, w prowincji Cavite, zm. 5 lutego 1921 w Manili[1]) – filipiński dziennikarz, pisarz i tłumacz.
Życiorys
Urodził się w Naic w prowincji Cavite jako syn Francisco Hicaro oraz Marii Poblete[2][3]. W życiu dorosłym używał przede wszystkim nazwiska matki. Szybko związał się z krajowym środowiskiem prasowym. Już bowiem po ukończeniu nauki w Liceo de Manila został przyjęty na praktykę dziennikarską do pisma La Oceania Española. Spędził w nim łącznie dekadę, publikując na jego łamach rozmaite artykuły i eseje. W 1882, na zaproszenie Marcelo H. del Pilara, był jednym z członków zespołu redakcyjnego Diariong Tagalog, pierwszej tagalskojęzycznej gazety[4]. W późniejszych latach stał za powstaniem rozmaitych tytułów prasowych, czasem ukazujących się w języku hiszpańskim, czasem zaś po tagalsku. Dziennikarstwo wykorzystywał jako narzędzie do ukazywania konieczności reform o charakterze liberalnym, zarówno w życiu politycznym, jak i szerzej w życiu społecznym. Jego działalność była postrzegana przez wciąż kontrolujących Filipiny Hiszpanów jako niepożądana aktywność wywrotowa. Po wybuchu rewolucji z 1896 został aresztowany a następnie zesłany do Hiszpanii oraz posiadłości hiszpańskich w Afryce[1].
Do kraju powrócił w 1899, wiążąc się politycznie z Partią Nacjonalistyczną i tworząc jeden z partyjnych organów prasowych. W 1909 przełożył na język tagalski powieść Noli me Tangere José Rizala. Był to pierwszy przekład powieści tego bohatera narodowego Filipin na język tagalski[1]. Wśród przełożonych przezeń dzieł literackich znalazł się też Hrabia Monte Cristo. Pozostawił po sobie też kilka własnych prac, w tym zakazaną przez amerykańskie władze kolonialne sztukę El Amor Patrio. Wraz z Gregorio Aglipayem oraz Isabelo de los Reyesem założył Niezależny Kościół Filipiński[5]. Zmarł w Manili na skutek zawału mięśnia sercowego[1][6].
Przypisy
- 1 2 3 4 V. Almario: Pascual H. Poblete. [w:] Sagisag Kultura (Vol 1) [on-line]. philippineculturaleducation.com.ph, 2015. [dostęp 2024-12-08]. (tagalski).
- ↑ Pascual H. Poblete. [w:] Gingtong Aral [on-line]. gintongaral.com. [dostęp 2024-12-08]. (tagalski).
- ↑ Talambuhay ni Pascual Poblete. [w:] TAGALOG LANG Learn Tagalog online [on-line]. tagaloglang.com. [dostęp 2024-12-08]. (tagalski).
- ↑ V. Almario: Diariong Tagalog. [w:] Sagisag Kultura (Vol 1) [on-line]. philippineculturaleducation.com.ph, 2015. [dostęp 2024-05-27]. (tagalski).
- ↑ V. Almario: Isabélo de los Réyes. [w:] Sagisag Kultura (Vol 1) [on-line]. philippineculturaleducation.com.ph, 2015. [dostęp 2024-12-08]. (tagalski).
- ↑ Dito sa Naik, Kabite Isinilang, 17 ng Mayo 1857 si Pascual H. Poblete. [w:] National Historical Commission of the Philippines [on-line]. philhistoricsites.nhcp.gov.ph. [dostęp 2024-12-08]. (tagalski).
Bibliografia
- Amando Hernandez. Ang Mga Bagong "Propagandista:" Panulatang Tagalog Sa 1900-1941. „Philippine Studies”. 17 (2), s. 195-219, 1969. Ateneo de Manila University. ISSN 2244-1638. (tagalski).
