Paweł Kafarski
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
13 stycznia 1949 |
|---|---|
| profesor nauk chemicznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1977 |
| Habilitacja |
1990 |
| Profesura |
16 lutego 1998[1] |
| Doktor honoris causa Uniwersytet Opolski – 2018 | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
  | |
Paweł Kazimierz Kafarski (ur. 13 stycznia 1949 w Gdańsku) – polski chemik specjalizujący się w chemii organicznej i bioorganicznej.
Życiorys
Syn Kazimierza[2]. W roku 1958 przeprowadził się z rodzicami do Zielonej Góry, gdzie w roku 1966 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Edwarda Dembowskiego. Jednym z jego nauczycieli był Zbigniew Czarnuch. W 1971 roku ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej i podjął pracę na stanowisku asystenta stażysty na tej uczelni. Stopień doktora nauk chemicznych uzyskał, również na PWr, w 1977 roku, jego promotorem był Przemysław Mastalerz. Stopień doktora habilitowanego otrzymał w 1990 roku na podstawie rozprawy Fosfonopeptydy – synteza i stereochemia. Tytuł profesora nauk chemicznych otrzymał w 1998 roku, profesora zwyczajnego w 2000 roku.
W latach 1996–2002 był prodziekanem, a od 2002 do 2005 roku dziekanem Wydziału Chemicznego Politechniki Wrocławskiej. W latach 1982–2018 roku pracował również na Uniwersytecie Opolskim[3], a od roku 2020 na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. W latach 2005–2009 pełnił funkcję prezesa Polskiego Towarzystwa Chemicznego.
Prowadzone przez niego badania dotyczą projektowania i syntezy biologicznie aktywnych związków aminofosfonowych i ich pochodnych.
Z okazji 60. urodzin Pawła Kafarskiego zespół Chemii Bioorganicznej ufundował kolejnego wrocławskiego krasnala – Chemika, który został ustawiony przed wejściem do budynku A-2 Wydziału Chemicznego PWr.
Wybrane publikacje
- Fosfonopeptydy – synteza i stereochemia (1989).
- Chemia bioorganiczna (1994, wspólnie z Barbarą Lejczak, ISBN 83-01-11247-6).
- Ćwiczenia laboratoryjne z chemii bioorganicznej (1997, wspólnie z Piotrem Wieczorkiem, ISBN 83-85678-74-3).
Odznaczenia i wyróżnienia
- Złoty Krzyż Zasługi (1999)[2]
- Złoty Medal za Długoletnią Służbę (2018)[4]
- Medal Jędrzeja Śniadeckiego przyznany przez Polskie Towarzystwo Chemiczne (2016)[5]
- Srebrny Medal Uniwersytetu Gdańskiego „Doctrinae Sapientae Honestati” (2019)[6]
- Medal Jana Hanusa przyznany przez Czeskie Towarzystwo Chemiczne
- Medal im. Profesora Wojciecha Świętosławskiego przyznany przez SITPChem (2007)[7]
- Medal im. Włodzimierza Trzebiatowskiego przyznany przez Senat Politechniki Wrocławskiej
- tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Opolskiego (2018)[8]
- Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za całokształt dorobku (2018)[9]
Przypisy
- ↑ Prof. dr hab. inż. Paweł Kazimierz Kafarski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2015-09-20].
- 1 2 M.P. z 1999 r. nr 41, poz. 626 „za wzorowe, wyjątkowo sumienne wykonywanie obowiązków wynikających z pracy zawodowej”.
- ↑ Życiorys prof. P. Kafarskiego - Bioorganic [online], 22pps.ch.pwr.wroc.pl [dostęp 2022-01-26].
- ↑ Nasi pracownicy otrzymali odznaczenia państwowe [online], pwr.edu.pl [dostęp 2025-02-20].
- ↑ Laureaci medali PTChem. ptchem.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-31)].
- ↑ Lista odznaczonych | Uniwersytet Gdański [online], ug.edu.pl [dostęp 2025-02-20].
- ↑ Medal Świętosławskiego dla profesora Wardeckiego. „Biuletyn Dziekana Wydziału Chemicznego”. Nr 16 (218), s. 2, 19 grudnia 2007. Gdańsk: Wydział Chemiczny PG. [dostęp 2025-02-20].
- ↑ Anna Grudzka, Prof. Paweł Kazimierz Kafarski nowym doktorem honoris causa Uniwersytetu Opolskiego, „nto.pl” [dostęp 2018-04-02] (pol.).
- ↑ Nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego 2018 rozdane. Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. [dostęp 2019-01-22].
Bibliografia
- Paweł Kafarski [online], Katedra Chemii Bioorganicznej PWr [dostęp 2021-03-11] (ang.).