Paweł Zakrzewski (kanonik płocki)

Paweł Zakrzewski

Data urodzenia	1752
Data śmierci	11 kwietnia 1827
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki

Paweł Zakrzewski herbu Dołęga (ur. 1752, zm. 11 kwietnia 1827^[1]) – duchowny katolicki, kanonik katedralny płocki.

Pochodził z rodziny szlacheckiej osiadłej w województwach płockim i mazowieckim; był synem Stefana^[1]. Posługę duszpasterską rozpoczął jako proboszcz łysakowski. Przed 1797 rokiem został proboszczem karniewskim i kanonikiem pułtuskim^[1]. Następnie kanonik kapituły katedralnej płockiej. Nazwisko kanonika Pawła Zakrzewskiego zamieszczone zostało na wielkiej tablicy znajdującej się w katedrze płockiej między pomnikiem biskupa Konstantego Plejewskiego a ołtarzem św. Zygmunta. Są na niej wymienieni duchowni, którzy przyczynili się do restauracji kościoła katedralnego. Miało to miejsce za rządów biskupa płockiego Adama Prażmowskiego w 1817 roku^[2]. Jego rezydencja w Płocku była oznaczona nr. 65. W 1826 roku została ona przeznaczona na siedzibę biskupa sufragana Konstantego Plejewskiego^[3]. W tym samym roku Paweł Zakrzewski wymieniany był jako kanclerz płocki^[4].

• Arcybiskup A. J. Nowowiejski, Płock. Monografia historyczna, Płock 1930;
• A. J. Papierowski, J. Stefański, Płocczanie znani i nieznani, Płock 2007;
• L. S. Zakrzewski, Dołęga-Zakrzewscy: informator historyczny, genealogiczny i socjologiczny, Warszawa 2011.