Paweł Zenker
| 2 1/4 zwycięstwa | |
 | |
 porucznik pilot | |
| Data i miejsce urodzenia |
25 grudnia 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 sierpnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
142. eskadra myśliwska |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 _3r_BAR.svg.png){kind=small}  | |
.svg.png){kind=small}
Paweł Zenker (ur. 25 grudnia 1914 w Chociczy, zginął 24 sierpnia 1940 w La Manche) – porucznik pilot Wojska Polskiego i Polskich Sił Powietrznych, uczestnik bitwy o Anglię.
Życiorys
Syn Leona i Emilii z domu Ruszkiewicz. W 1934 r. zdał egzamin maturalny w Państwowym Kolegium Nauczycielskim w Poznaniu. Jako ochotnik zgłosił się do odbycia służby w Wojsku Polskim i wybrał służbę w lotnictwie. Po kursie unitarnym w Szkole Podchorążych Piechoty w Różanie w 1935 r. rozpoczął naukę Szkole Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie. Po ukończeniu szkolenia pilotażowego zdecydował się na służbę zawodową i został przyjęty do Szkoły Podchorążych Lotnictwa. Ukończył ją w 1937 r. ze specjalnością pilota myśliwskiego[1].
W stopniu podporucznika pilota został przydzielony do 142. eskadry myśliwskiej[2], gdzie służy do maja 1939 r. Został oddelegowany do Centrum Wyszkolenia Lotnictwa nr 1 na stanowisko instruktora pilotażu myśliwskiego. W sierpniu powrócił do macierzystej jednostki i w jej składzie odbył kampanię wrześniową[3].
2 września po raz pierwszy wziął udział w walce, ale zacięcie karabinów maszynowych uniemożliwiło mu uzyskanie zestrzelenia[4]. Dzień później wziął udział w zespołowym zestrzeleniu Henschla Hs 126[5]. 5 września został wysłany na rozpoznanie przepraw nieprzyjaciela w rejonie Grudziądza oraz ruchów wojsk na trasie Grudziądz-Wąbrzeźno[6]. 17 września z rzutem kołowym eskadry przekroczył granicę z Rumunią[7].
24 sierpnia brał udział w przechwyceniu wyprawy bombowej Luftwaffe w rejonie Dover. Podczas walki jego Hawker Hurricane Mk. I o znakach SD-W (nr ser. P3141) został zestrzelony i spadł do Kanału La Manche[8].
Ordery i odznaczenia
Za swą służbę otrzymał odznaczenia[9]:
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie,
- Medal Lotniczy,
- Polowa Odznaka Pilota.
Przypisy
- ↑ Pawlak 2009 ↓, s. 172.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 285.
- ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 116.
- ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 119.
- ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 120.
- ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 121.
- ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 122.
- ↑ ZENKER Paweł. POLISH WAR GRAVES. [dostęp 2025-02-25]. (ang.).
- ↑ Zenker Paweł. Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940-1947. [dostęp 2025-02-23]. (pol.).
Bibliografia
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0795-7. OCLC 830072566.
- Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925–1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
- Józef Zieliński: Lotnicy polscy w Bitwie o Wielką Brytanię. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MH, 2005. ISBN 83-906620-4-3. OCLC 838825949.