Pawica grabówka
| Saturnia pavonia | |||
| (Linnaeus, 1758) | |||
 Pawica grabówka (samiec) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Saturnia | ||
| Gatunek |
pawica grabówka | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Zasięg występowania | |||
 Zasięg w Europie Zachodniej | |||
Pawica grabówka[1] (Saturnia pavonia) – owad z rzędu motyli, należący do rodziny pawicowatych. Długość do 45 mm; skrzydła o rozpiętości 50–60 mm.
Owady dorosłe można spotkać w kwietniu i maju. Samice składają jaja na pędach roślin żywicielskich takich jak brzoza, olsza szara, wierzba, topola osika, poziomka, malina, wrzos czy śliwa tarnina. Gąsienice żerują w lipcu i sierpniu. Jako gąsienice są barwy czarnej, później stają się zielone z czarnymi poprzecznymi pasami, a w ostatnim stadium dodatkowo z żółtymi brodawkami, z których wyrastają kępki czarnych szczecinek. Na przełomie sierpnia i września następuje przepoczwarczenie w dużym gruszkowatym kokonie na roślinie żywicielskiej. W kwietniu następnego roku z poczwarek o charakterystycznym gruszkowatym kształcie wychodzą dorosłe owady. Część poczwarek zimuje dwukrotnie.
Dymorfizm płciowy
Bardzo silny. Samiec żółtobrązowy, samica szara. Oboje z brązowym rysunkiem i charakterystycznym okrągłym pawim oczkiem na każdym ze skrzydeł.
Typowymi biotopami tego motyla są lasy liściaste, mieszane, bory sosnowe i wrzosowiska.
Galeria
Jaja
Młode larwy
Gąsienica
Starsze larwy.jpg)
Wędrująca gąsienica (Beskid Żywiecki).jpg)
Poczwarka
Samica
.jpg)
♂
♀
Przypisy
- ↑ Zoltán Mészáros, András Vojnits, Motyle i ćmy, Warszawa: Polskie Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 282, ISBN 83-01-01078-9.
Bibliografia
- Władysław Strojny: Nasze zwierzęta. Warszawa: Państwowe Wydawnictwa Rolnicze i Leśne, 1981. ISBN 83-09-00045-6. OCLC 749664249..
- Wilfried Stichmann, Erich Kretzschmar: Zwierzęta. (przekład z j. niemieckiego dr. Henryk Grabarczyk). Oficyna Wydawnicza Multico, 1996. ISBN 83-7073-435-9.