Peacock
| α Pavonis | |||||||||||||||||
 Położenie gwiazdy w gwiazdozbiorze | |||||||||||||||||
| Dane obserwacyjne (J2000) | |||||||||||||||||
| Gwiazdozbiór | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Rektascensja |
20h 25m 38,857s[1] | ||||||||||||||||
| Deklinacja |
−56° 44′ 06,32″[1] | ||||||||||||||||
| Paralaksa (π) | |||||||||||||||||
| Odległość | |||||||||||||||||
| Wielkość obserwowana | |||||||||||||||||
| Ruch własny (RA) | |||||||||||||||||
| Ruch własny (DEC) |
−86,02 ± 0,32 mas/rok[1] | ||||||||||||||||
| Prędkość radialna |
2,0 ± 0,9 km/s[1] | ||||||||||||||||
| Charakterystyka fizyczna | |||||||||||||||||
| Typ widmowy | |||||||||||||||||
| Masa | |||||||||||||||||
| Promień | |||||||||||||||||
| Wielkość absolutna | |||||||||||||||||
| Jasność | |||||||||||||||||
| Prędkość obrotu |
39 km/s[3] | ||||||||||||||||
| Temperatura |
18 700 K[3] | ||||||||||||||||
| Charakterystyka orbitalna | |||||||||||||||||
| Krąży wokół | |||||||||||||||||
| Półoś wielka |
6884[2] pc | ||||||||||||||||
| Mimośród |
0,0798[2] | ||||||||||||||||
| Alternatywne oznaczenia | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Peacock (Alfa Pavonis, α Pav) – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Pawia. Odległa od Słońca o ok. 179 lat świetlnych.
Nazwa
Gwiazda ta nie jest widoczna na północ od równoleżnika 32° N (w tym z całej Europy) i leży zbyt daleko na południowej półkuli nieba, żeby starożytni greccy obserwatorzy znali ją i nazwali. Nazwa gwiazdy wywodzi się z języka angielskiego i oznacza „paw”, co jest oczywistym nawiązaniem do gwiazdozbioru, w którym się znajduje[3]. Została wprowadzona w latach 30. XX wieku przez HM Nautical Almanac Office, jako że lotnicy Royal Air Force wykorzystywali tę gwiazdę w astronawigacji[4]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2016 roku formalnie zatwierdziła użycie nazwy Peacock dla określenia tej gwiazdy[5].
Charakterystyka obserwacyjna
Jest to jasna gwiazda, jej obserwowana wielkość gwiazdowa to 1,94m, a wielkość absolutna jest równa −1,75m[2]. Przy tym jest to gwiazda spektroskopowo podwójna[3][1].
Charakterystyka fizyczna
Główny składnik (Aa) należy do typu widmowego B. Bywa klasyfikowany jako podolbrzym (B2 IV)[1] lub gwiazda ciągu głównego (B3 V)[2]. W zakresie widzialnym jest ona 450 razy jaśniejsza od Słońca, ale przy temperaturze równej około 18 700 K emituje ona dużo promieniowania w zakresie ultrafioletu; jej jasność bolometryczna jest łącznie 2100 razy większa niż jasność Słońca. Promień tej gwiazdy, zarówno oszacowany na podstawie modeli gwiazd jak i zmierzony bezpośrednio, jest ok. 4,4 raza większy niż promień Słońca. Masa tej gwiazdy jest 5-6 razy większa od masy Słońca, co oznacza, że zakończy ona życie jako masywny biały karzeł. Niska zawartość deuteru w tej gwieździe jest wskazówką, że ten izotop wodoru jest zużywany w reakcjach jądrowych w gwieździe[3].
Drugi składnik (Ab), o którym niewiele wiadomo, wykonuje pełny obieg wokół większego towarzysza w ciągu zaledwie 11,8 dnia, co wskazuje, że jest odległy od jaśniejszej gwiazdy o około 0,21 au. Płaszczyzna układu jest niemal prostopadła do kierunku obserwacji[3].
Peacock ma także trzy optyczne towarzyszki 9–10 wielkości gwiazdowej, oddalone o od 1 do 4 minut kątowych[6].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Peacock w bazie SIMBAD (ang.)
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Anderson E., Francis C.: HIP 100751. [w:] Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2018-01-26]. (ang.).
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Jim Kaler: PEACOCK (Alpha Pavonis). [w:] STARS [on-line]. [dostęp 2018-01-26]. (ang.).
- ↑ Donald H. Sadler: A Personal History of H.M. Nautical Almanac Office. Sidford, Devon: UK Hydrographic Office, 2008, s. 48.
- ↑ Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2017-11-19. [dostęp 2018-01-26].
- ↑ Mason et al.: WDS J20256-5644A. [w:] The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.