Pegasus 1
 | |
| Inne nazwy |
Apollo SA-9, Saturn SA-9, S01085 |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
1965-009A |
| Państwo | |
| Zaangażowani | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
495 km |
| Apogeum |
733 km |
| Okres obiegu |
96,80 min |
| Nachylenie |
31,73° |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
16 lutego 1965 14:37:03 UTC |
| Powrót do atmosfery |
17 września 1978 |
| Wymiary | |
| Kształt |
walec z bocznymi, wydłużonymi, prostokątnymi tacami. |
| Wymiary |
wysokość: 18,6 m, średnica: 3,9 m |
| Masa całkowita |
1451,5 (10450 kg wraz z 2. członem rakiety) kg |
Pegasus 1 – amerykański satelita naukowo-badawczy do pomiaru mikrometeoroidów dla celów związanych z projektowaniem statków Apollo w ramach programu Apollo. Pierwszy statek z serii Pegasus.
Cele misji[1]
- Test działania satelity Pegasus.
- Ocena ilości mikrometeoroidów na niskiej orbicie okołoziemskiej.
Misja
Saturn SA-9, czwarta rakieta wersji Block 2 wystartowała 16 lutego 1965 roku o godzinie 9:37 czasu EST. Był to pierwszy z trzech lotów, których zadaniem było umieszczenie na orbicie satelitów w ramach programu Pegasus. Satelita został umieszczony na orbicie po 631,66 sekundach lotu. Także rozłożenie paneli, które służyły do detekcji mikrometeoroidów zakończyło się sukcesem. Wkrótce satelita zaczął się obracać w tempie 9,8 stopnia na sekundę. Stało się to w czasie wypuszczania tlenu ze zbiornika drugiego stopnia rakiety. Było to najprawdopodobniej spowodowane kolizją strugi tlenu z panelem Pegasusa 1[1]. Ze względu na duże rozmiary, satelita zajmował zarówno przestrzeń w makiecie modułu serwisowego, jak i w drugim stopniu rakiety[1].
