Pelargonidyna
|
|
| Nazewnictwo |
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC) |
2-(4-hydroksyfenyl)chromenylo-3,5,7-triol |
| Inne nazwy i oznaczenia |
| E163d |
|
| Ogólne informacje |
| Wzór sumaryczny |
C 15H 11O+ 5 |
| Masa molowa |
271,24 g/mol |
| Wygląd |
chlorek pelargonidyny: czerwonobrązowe higroskopijne igły bądź płatki[1] |
| Identyfikacja |
| Numer CAS |
134-04-3 |
| PubChem |
440832 |
| SMILES |
C1=CC(=C(C=C1C2=[O+]C3=CC(=CC(=C3C=C2)O)O)O)O |
|
| InChI |
InChI=1S/C15H10O5/c16-9-3-1-8(2-4-9)15-13(19)7-11-12(18)5-10(17)6-14(11)20-15/h1-7H,(H3-,16,17,18,19)/p+1 |
| InChIKey |
XVFMGWDSJLBXDZ-UHFFFAOYSA-O |
|
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Pelargonidyna – organiczny związek chemiczny z grupy antocyjanidynów, Występuje naturalnie jako barwnik roślinny, między innymi w pelargoniach, malinach, truskawkach, owocach śliw, żurawiny czy płatkach róż[2]. Duże jej ilości zawiera czerwona fasola. Jak wszystkie antocyjanidyny jest antyutleniaczem. Pelargonidyna stosowana jest jako barwnik spożywczy o oznaczeniu E163d[3]. Alkoholowy roztwór pelargonidyny jest wskaźnikiem pH[2].