Pentaglottis sempervirens

*Pentaglottis sempervirens*
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	ogórecznikowce
Rodzina	ogórecznikowate
Rodzaj	Pentaglottis
Gatunek	Pentaglottis sempervirens
	Nazwa systematyczna
	Pentaglottis sempervirens (L.) Tausch ex L.H.Bailey; Man. Cult. Pl. ed. 2: 837 1949
Synonimy
	Anchusa adamii Mazziari; Anchusa sempervirens L.; Anchusa vulgaris Dumort.; Buglossa sempervirens (L.) Gray; Buglossum sempervirens (L.) All.; Caryolopha sempervirens (L.) Fisch. & Trautv.; Omphalodes sempervirens (L.) D.Don;
	Anchusa adamii Mazziari; Anchusa sempervirens L.; Anchusa vulgaris Dumort.; Buglossa sempervirens (L.) Gray; Buglossum sempervirens (L.) All.; Caryolopha sempervirens (L.) Fisch. & Trautv.; Omphalodes sempervirens (L.) D.Don;

Pentaglottis sempervirens (Decne.) Baill. – gatunek rośliny z monotypowego rodzaju Pentaglottis Tausch, Flora 12: 643. Nov 1829^[4] z rodziny ogórecznikowatych (Boraginaceae). Rośnie na skrajach zarośli, w lasach w miejscach skalistych. Zasięg naturalny obejmuje Półwysep Iberyjski i południowo-zachodnią Francję, ale jako gatunek zdziczały rośnie na dużym obszarze Europy Zachodniej – sięgając na wschodzie po Włochy, Belgię i Anglię. Zawleczony został także w okolice San Francisco w Kalifornii^[5]. Roślina uprawiana jako ozdobna^[6].

Morfologia

Pokrój: Bylina z pędem osiągającym 1 m wysokości, z tęgim, głęboko sięgającym korzeniem^[5].
Liście: Pojedyncze, skrętoległe, sztywno owłosione^[5].
Kwiaty: Kwiaty 5-krotne osiągające 8–10 mm średnicy. Działki kielicha zrośnięte są tylko u nasady. Korona kwiatu z rurką powstającą w wyniku zrośnięcia płatków tylko u nasady, poza tym kołowo rozpostarta, z gardzielą zamkniętą owłosionymi osklepkami. Pręciki równe, krótsze od rurki korony – z krótkimi nitkami i pylnikami. Zalążnia górna, czterokomorowa, zwieńczona pojedynczą szyjką słupka nie wystającą z gardzieli korony^[5].
Owoce: Rozłupnie rozpadające się na cztery czarne, pomarszczone rozłupki^[5].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2018-12-31] (ang.).
1 2 Pentaglottis sempervirens (L.) Tausch ex L.H.Bailey. The Plant List. [dostęp 2018-12-31]. (ang.).
↑ Pentaglottis. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2018-12-31].
1 2 3 4 5 Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 239. ISBN 0-333-74890-5.
↑ David J.D.J. Mabberley David J.D.J., Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 693, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2018-12-31] (ang.).

[theplantlist-3] 1 2 Pentaglottis sempervirens (L.) Tausch ex L.H.Bailey. The Plant List. [dostęp 2018-12-31]. (ang.).

[ing-4] Pentaglottis. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2018-12-31].

[philips-5] 1 2 3 4 5 Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 239. ISBN 0-333-74890-5.

[mabb-6] David J.D.J. Mabberley David J.D.J., Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 693, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]