Pentonville

Pentonville
Dzielnica Londynu
Ilustracja
Widok wzdłuż Pentonville Road
Państwo

 Wielka Brytania

Kraj

 Anglia

Region

Wielki Londyn

Miasto

Londyn

Gmina

Islington

Położenie na mapie gminy Islington
Mapa konturowa gminy Islington, na dole znajduje się punkt z opisem „Pentonville”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Pentonville”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Pentonville”
Położenie na mapie Wielkiego Londynu
Mapa konturowa Wielkiego Londynu, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Pentonville”
Ziemia51°31′57″N 0°06′50″W/51,532500 -0,113889

Pentonville – dzielnica Londynu położona na północnym obrzeżu centrum, na terenie gminy Islington[1]. Ma mieszany charakter mieszkalno-biurowo-handlowy[2].

Granice dzielnicy nie są ściśle zdefiniowane. Obejmuje ona obszar wzdłuż oraz na północ od ulicy Pentonville Road, głównej arterii komunikacyjnej biegnącej wzdłuż osi wschód–zachód[2]. Pentonville położone jest na północ od Clerkenwell[2], na wschód od King’s Cross, na południe od Barnsbury, na południowy zachód od Islington, a na zachód od Angel[1].

Więzienie Pentonville, którego nazwa pochodzi od dzielnicy, położone jest na północ od niej, w odległości około 1 kilometra, w Barnsbury[2][1].

Historia

Pentonville zostało rozplanowane w 1773 roku na ziemiach należących do Henry’ego Pentona, a jego budowa trwała do końca lat 40. XIX wieku. Było to jedno z pierwszych przedmieść mieszkalnych Londynu zaprojektowanych od podstaw. Według wstępnego projektu zajmowało obszar 134 akrów (ok. 54 hektarów), rozciągający się wzdłuż Pentonville Road na długości około 1200 m[3]. Okoliczny obszar był uprzednio niezabudowany, znajdowały się tu uczęszczane przez londyńczyków tereny rekreacyjne[2]. Nazwa Pentonville, po raz pierwszy odnotowana około 1787 roku[2], jest jedną z nielicznych na terenie Anglii wykorzystujących francuski przyrostek -ville, oznaczający „miasto”[4].

Pentonville miało początkowo charakter wybitnie mieszkalny, cieszyło się popularnością wśród klasy średniej. W połowie XIX wieku coraz liczniej otwierane były tu sklepy, warsztaty rzemieślnicze i zakłady usługowe. Wraz z zabudową okolicznych terenów (m.in. dworzec kolejowy King’s Cross na zachodzie, zakłady przemysłowe w Clerkenwell na południu) Pentonville utraciło swój pierwotny, spokojny charakter i przeobraziło się w dzielnicę robotniczą[2]. Od przełomu XIX i XX wieku było enklawą biedy (slumsy)[3][2].

W okresie międzywojennym rozpoczęto działania na rzecz rewitalizacji dzielnicy, zintensyfikowane w drugiej połowie XX wieku. W okresie tym wzniesione zostały socjalne osiedla mieszkaniowe[2].

Pierwotna zabudowa dzielnicy – w postaci trójkondygnacyjnych domów szeregowych z końca XVIII i pierwszej połowy XIX wieku – przetrwała w nielicznych miejscach, m.in. przy Chapel Market, Penton Street i Northdown Street[2]. Kościół parafialny św. Jakuba z 1787 roku został zburzony w 1984 roku; w jego miejscu wzniesiono budynek biurowy z repliką fasady dawnego kościoła[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 Pentonville, Islington. Hidden London. [dostęp 2024-08-11]. (ang.).
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Pentonville: Introduction, [w:] Philip Temple (red.), Survey of London: Volume 47, Northern Clerkenwell and Pentonville, Londyn: London County Council, 2008, s. 322–338 [dostęp 2024-08-11] (ang.).
  3. 1 2 3 Hibbert i in. 2010 ↓, s. 633–634.
  4. ↑ The Origins of English Place Names. English Heritage. [dostęp 2024-08-11]. (ang.).

Bibliografia

  • Christopher Hibbert, Ben Weinreb, John Keay, Julia Keay: The London Encyclopaedia. Wyd. 3. Macmillan, 2010. ISBN 978-1-4050-4925-2.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.