Peter Ablinger

Imię i nazwisko

Peter Ablinger

Data i miejsce urodzenia

15 marca 1959
Schwanenstadt

Data i miejsce śmierci

17 kwietnia 2025
Berlin

Zawód

kompozytor, dyrygent

Strona internetowa

Peter Ablinger (ur. 15 marca 1959 w Schwanenstadt, zm. 17 kwietnia 2025 w Berlinie[1]) – austriacki kompozytor i dyrygent.

W latach 1974-76 studiował projektowanie graficzne w Linzu. Zafascynowany free jazzem, w latach 1977-1979 studiował fortepian jazzowy w Hochschule für Musik und darstellende Kunst w Grazu. W latach 1979-82 pobierał prywatne lekcje kompozycji u Gösty Neuwirtha w Grazu i u Romana Haubenstocka-Ramatiego w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Wiedniu[2].

W 1982 roku zamieszkał w Berlinie. W latach 1982-1990 uczył w Kreuzberg Musikschule. W 1988 założył Ensemble Zwischentöne. Był inicjatorem i organizatorem wielu festiwali, m.in. Zeit Geben I–III, Klangwerkstatt, Insel Musik, Musik für Orte 1-3. Dyrygował zespołami Klangforum Wien, United Berlin i Insel Musik Ensemble[2].

W 1993 wykładał gościnnie na Uniwersytecie Muzycznym w Grazu. W latach 2013–17 był wykładowcą Uniwersytetu w Huddersfield[3].

Twórczość

Peter Ablinger komponował muzykę kameralną, elektroakustyczną, tworzył instalacje dźwiękowe.

Jego utwory wykonywano m.in. na Berliner Festwochen, Wiener Festwochen, Warszawskiej Jesieni, festiwalach w Darmstadcie, Donaueschingen, Stambule, Los Angeles, Oslo, Buenos Aires, Hong Kongu, Londynie, Nowym Jorku.

Instalacje Ablingera prezentowano m.in. w Offenes Kulturhaus Linz, Diözesanmuseum Köln, Kunsthalle Wien, Neue Galerie der Stadt Graz, Kunsthaus Graz, Akademie der Künste Berlin, Haus am Waldsee Berlin, Santa Monica Museum of the Arts.

Wybrane utwory

Cykle utworów[3]:

  • Weiss/Weisslich na rozmaite media: instrumenty, instalacje, przedmioty, media elektroakustyczne, proza, muzyka bez dźwięków (1980–99),
  • Stücke 1989–94, utwory dla od jednego do dwudziestu pięciu instrumentalistów oraz na siedem głosów (1989–94),
  • Sehen und Hören, fotografie, projekcje (od 1995), IEAQV na instrumenty i media elektroakustyczne, utwory powiązane z konkretnymi miejscami (od 1994),
  • Instrumente und Rauschen na instrumenty i szmery z CD (od 1994),
  • Quadraturen na media elektroakustyczne, zespoły i orkiestry (od 1994),
  • Das Buch der Gesänge, fotografie akustyczne (od 1997),
  • Voices and Piano na fortepian i CD (od 1998),
  • Klänge auf Papier, przedmioty ułożone na papierze (od 1999),
  • Opera/Werke, opery, instalacje, koncerty oraz inne formy artystyczne (od 2000),
  • Orte, instalacje (od 2001),
  • Instrumente & na instrumenty i inne źródła dźwięku (od 2006),
  • Augmented Studies (od 1983).

Inne utwory[3]:

  • 10 kleine Stücke na sześć głosów (1995, 2002),
  • Übersetzungen 1-8, guma i tektura (1997),
  • Grundierungen 1-6 na organy (1997),
  • Hotel Deutsches Haus na flet basowy, rożek angielski, klarnet i CD (2000–01),
  • 1-127 na gitarę elektryczną i CD (2002),
  • Altar na głośniki, mikrofony, słuchawki, elektronikę, wiolonczelę i orkiestrę (2002–03),
  • Akt/Rückenansicht na aktorów i CD (2003),
  • 3 Easy Pieces, instalacja (2003–04),
  • 6 Linien na fortepian (2004),
  • From Inside Out na okno wystawowe, mikrofon i głośnik (2004/06),
  • Ohne Titel 1-10 na dowolne instrumenty (2005),
  • 11 Intermezzi aus Opera/Werke, „Das Orchester” na orkiestrę i CD (2005),
  • Kleine „Publikum” Suite na zespół, klawiatury sterowane komputerowo i CD (2005),
  • „Tanz” aus Das Publikum/ Stadtoper Graz na dwa fortepiany, dziewięć instrumentów i CD (2005),
  • Gehörgang, spacer w labiryncie (2007),
  • Fallstudie, kino dla jednej osoby (2004–08),
  • Weisse Wäsche, bielizna i ręczniki (2003–08),
  • Amtsee bei Regen na trzy do ośmiu głosów lub instrumentów (2008),
  • A + O na harfę i CD (2005/09),
  • Selbstportrait mit Mittersill – eine Skizze in 3 Sätzen na dzieci, młodzież, performera, CD i przedmioty (2009),
  • Kanon na sześć wiolonczel lub wiolonczelę i pięć urządzeń delay (2017),
  • 1111 Vögel, radiowa rzeźba dźwiękowa (2017–18),
  • Outside & na instrumenty i mikrofony (2015/18),
  • Not Available na klarnet i taśmę (2016/18),
  • Kanon 22.12.2018 na dziewięć identycznych instrumentów (2018),
  • 4 Weiss na wielką orkiestrę smyczkową i szumy białe (2018–19),
  • Vokalschleuse na pięć par głośników (2018–19),
  • Public Litanies, procesja na przewodniczkę chóru i publiczność (2018–19),
  • Doo-Doo-Dooh na głos, pięć instrumentów, dźwięki zarejestrowane i przedmioty (2019),
  • Etablissement Gschwandtner na orkiestrę dziecięcą i trzy megafony (2019),
  • „A.W.-Memorial” na klarnet i radio (2019),
  • Ohne Titel na skrzypce, klarnet basowy i fortepian (2019),
  • Es summt der See na dźwięki jeziora Summt, trzy grupy orkiestrowe i trzech megafonistów (2019),
  • Decisions 3/ Kocham wolność for Roman Haubenstock-Ramati, plik dźwiękowy do odtworzenia przez megafon (2019),
  • Concerto na fagot, zespół i dwóch muzykologów (2016/20),
  • Corona Suite, pieces to entertain myself (2020),
  • Corona Blog (2020),
  • Verdopplung 4.01/4.02/4.03, nagranie terenowe (2020).

Przypisy

  1. ↑ ORF at/Agenturen red, Komponist Peter Ablinger verstorben [online], ooe.ORF.at, 17 kwietnia 2025 [dostęp 2025-05-07] (niem.).
  2. 1 2 Biographie [online], ablinger.mur.at [dostęp 2025-05-07].
  3. 1 2 3 Ablinger, Peter Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień [online], Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień [dostęp 2025-05-07].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.