Peziza depressa

Peziza depressa

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	kustrzebniaki
Rząd	kustrzebkowce
Rodzina	kustrzebkowate
Rodzaj	kustrzebka
Gatunek	Peziza depressa
Nazwa systematyczna
Peziza depressa Pers. Observ. mycol. (Lipsiae) 1: 40 (1796)

Peziza depressa Pers. – gatunek grzybów z rodziny kustrzebkowatych (Pezizaceae)^[1].

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Peziza, Pezizaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1796 r. Christiaan Hendrik Persoon^[1]. Ma 7 synonimów. Niektóre z nich:

• Aleuria applanata (Hedw.) Gillet 1879
• Galactinia depressa (Pers.) Boud. 1907^[2].

Owocnik

Typu apotecjum bez trzonu, nieregularnie miseczkowaty, często bocznie spłaszczony, zwykle o średnicy 20–50 mm. Powierzchnia wewnętrzna (hymenialna) żółtawo-ochrowa z subtelnymi, oliwkowymi odcieniami. Zewnętrzna, niepłodna powierzchnia początkowo z jasnoróżowym odcieniem, później czerwonobrązowa, na koniec ciemnobrązowa. Odcienie kolorów najbardziej widoczne są na brzeżnych częściach owocnika, w miejscu przejścia zewnętrznej powierzchni na wewnętrzną. W kierunku podstawy odcienie są jaśniejsze, u młodych okazów prawie wodniste, białawe. Miąższ u młodych okazów kruchy, białożółty, później jasnobrązowy, na starość ciemniejszy, nie nasiąkający wodą, bez wyraźnego zapachu i smaku^[3].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki szeroko owalne, 18–20 × 9–10 µm, z wieloma małymi kropelkami tłuszczu, wyraźnie brodawkowate, w odczynniku Melzera nieamyloidalne, Worki 300–350 × 16–17 µm, z cylindrycznym amyloidalnym ujściem. Parafizy cylindryczne, na końcach lekko szypułkowe^[3].

Gatunki podobne

Najbardziej podobne są: Paragalactinia michelii i Peziza phlebospora^[3], jednakże jest wiele innych podobnych gatunków kustrzebek i rozróżnienie ich tylko na podstawie cech makroskopowych jest niemożliwe. Konieczne są badania mikroskopowe^[4].

Występuje w Ameryce Północnej i Europie^[5]. M.A. Chmiel w 2006 r. przytoczyła 3 stanowiska w Polsce^[6], w późniejszych latach podano następne^[7]. Aktualne stanowiska podaje także internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną^[8].

Saprotrof naziemny^[6]. Pojawia się głównie w miesiącach wiosennych i letnich w miejscach wilgotnych, zwłaszcza wśród mchów. Sporadycznie spotykany także na starych, porośniętych już roślinnością wypaleniskach^[3].

Zwykle grzyby workowe o miseczkowatych owocnikach uważa się za grzyby niejadalne. Najprawdopodobniej w stanie surowym lub niedostatecznie ugotowanym jest lekko trującym, mogącym powodować dolegliwości ze strony układu pokarmowego^[4].