Phaleria atlantica

Phaleria atlantica – gatunek chrząszcza z rodziny czarnuchowatych i podrodziny Diaperinae.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1865 roku przez Thomasa Vernona Wollastona pod nazwą Phaleria bimaculata. Jako miejsce typowe wskazano Wyspy Selvagens w Makaronezji^[1]. Nazwa ta stanowiła jednak młodszy homonim i w 1899 roku nowy epitet, atlantica, wprowadzony został przez Ch. A. Alberta Fauvela na łamach „Revue d’Entomologie”^[1][2].

Chrząszcz o ciele długości od 7 do 8 mm^[3][4], w zarysie owalnym, z wierzchu ubarwionym żółtoczerwono z parą czarnych kropek na pokrywach i często z ciemnobrązowo przyciemnioną tarczką, od spodu głównie czarnym^[4].

Czułki cechują się członem trzecim niemal dwukrotnie dłuższym od poprzedniego^[3] i prawie dwukrotnie dłuższym niż szerszym^[4].

Przedplecze jest najszersze pośrodku^[3][4], o zaokrąglonych^[3] i nieorzęsionych bokach oraz całkowicie i bardzo delikatnie obrzeżonej krawędzi przedniej. Pokrywy są krótsze niż dwukrotność szerokości, jajowate ze stępionym szczytem, pozbawione guzów barkowych^[4], na międzyrzędach gęsto, szorstko^[3][4] i grubo punktowane^[3], na krawędziach bocznych z skąpym orzęsieniem utworzonym przez sterczące szczecinki podgięć, stosunkowo długim, zwłaszcza w przedniej ich części^[4]. Odnóża przedniej pary mają golenie silnie w kierunku odsiebnym rozszerzone^[3][4], o mniej lub bardziej zaokrąglonych, pozbawionych ząbka kątach zewnętrznych. Przednie stopy u samca są silnie rozszerzone^[4]. Odnóża pary tylnej mają pierwszy człon stopy znacznie dłuższy od ostatniego^[3].

Genitalia samca charakteryzują się edeagusem szerszym i tęższym niż u Ph. cadaverina, zwężającym się ku wierzchołkowi, ale na szczycie niezaostrzonym^[3].

Owad palearktyczny, związany z plażami na wybrzeżach Atlantyku^[3], podawany z Maroka, Makaronezji, Portugalii, Hiszpanii i południowo-zachodniej Francji^[2][4][1].