Pidhirja Drohobycz

piłka nożna
Pidhirja Drohobycz
ТСТ «Підгір'я» Дрогобич
Pełna nazwa

Туристично-спортове товариство «Підгір'я» Дрогобич
(Turystyczno-Sportowe Towarzystwo Pidhirja Drohobycz)

Przydomek

Підгірці (Podgórzanie)

Barwy

   
białe

Data założenia

1923

Data rozwiązania

1944

Państwo

 Polska

Adres

82100 Drohobycz

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe

Pidhirja Drohobycz (ukr. ТСТ «Підгір'я» Дрогобич) – ukraiński klub piłkarski z siedzibą w mieście Drohobycz, na zachodzie kraju, działający w latach 1923–1944.

Historia

Chronologia nazw:

  • 1923: Pidhirja Drohobycz (ukr. ТСТ «Підгір'я» Дрогобич)
  • 1944: klub rozwiązano

Towarzystwo sportowo-turystyczne Pidhirja zostało założone w Drohobyczu w 1923 roku z inicjatywy profesora M. Bajraka, dr Kociuby, inż. O. Tatarskiego, dr W. Kobilnyka, M. Murowicza, Juliana Sawaryna, Z. Szczerbana, ks. S. Maciuraka[1]. Według innej wersji, powstało w 1922 roku i istniało w formie trzech niezależnych stowarzyszeń o tej samej nazwie – „Pidhirja” (stowarzyszenie studenckie, na którego czele stał M. Bajrak), „Pidhirja”-2 (stowarzyszenie uczniowskie), „Pidhirja” (stowarzyszenie Płastun)[2]. Pierwszym dyrektorem klubu został nauczyciel łaciny i starożytnej greki w Drohobyckim Gimnazjum Ukraińskim im. Iwana Franki Mykoła Bajrak. Pierwszy skład zespołu przedstawiał się następująco: Stefan Tatarski, Osyp Tatarski, Julian Tatarski, Wołodymyr Kociuba, Wołodymyr Kobilnyk, R. Gurgel, Z. Szczerban, P. Woźniak, O. Weseły, Julian Sawaryn, W. Robak, S. Maciurak. Nie mając własnego boiska, drużyna trenowała na „tołokach”, z których jeden zorganizowany był na ulicy Raniewickiego w pobliżu fabryki „Frymeta”.

Już w 1926 roku młode pokolenie sportowców, głównie studentów, które dołączyło do Podhirii, dało impuls do dalszego rozwoju stowarzyszenia, co umożliwiło utworzenie dwóch drużyn piłkarskich. Pierwsze odnotowane mecze rozegrano w 1924 roku przeciwko lwowskiej „Ukrainie”. W Drohobyczu gospodarze przegrali 0:9, a 12 października we Lwowie ponieśli jeszcze bardziej dotkliwą porażkę 0:12[3].

W pierwszej dekadzie swojej historii drużyna rywalizowała głównie w meczach towarzyskich lub turniejach lokalnych z drohobyckimi Bejtarem, Kolejarzem i Sokołem, Ropnykiem z Borysławia, Skałą ze Stryja, Dniestrem z Sambora, Berkutem z Przemyśla.

Klub brał czynny udział w działalności Ukraińskiego Związku Sportowego (USS), do którego przystąpił wiosną 1926 roku[4]. Po przystąpieniu do Polskiego Związku Piłki Nożnej (PZPN) w 1932 roku, klub miał szansę wejść na wyższy poziom turniejowy. Jako członek Lwowskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej zespół startował w klasie B mistrzostw LOZPN. W 1935 zajął w tabeli przedostatnie 6.miejsce[5].

Podczas okupacji niemieckiej w latach 1941-1944 klub uczestniczył w rozgrywkach Mistrzostw Galicji. W 1943 występował w klasie B[6], a w 1944 również w klasie B, jednak pobliskie walki na froncie uniemożliwiły dokończenie sezonu. W sierpniu 1944 z przyjściem radzieckich wojsk klub został rozwiązany[1].

Przypisy

  1. 1 2 Нарис до історії дрогобицького футболу [online], spadok.org.ua, 13 marca 2024 [dostęp 2024-10-15] (ukr.).
  2. ↑ Мандзюк, Денис: Копаний м'яч. Львів: Видавництво Старого Лева, 2016, s. 198. ISBN 978-617-679-300-7. (ukr.).
  3. ↑ Мандзюк, Денис: Копаний м'яч. Львів: Видавництво Старого Лева, 2016, s. 199. ISBN 978-617-679-300-7. (ukr.).
  4. ↑ „Спорт (Львів)”, s. 8, 1926-05-23. (ukr.).
  5. ↑ Мандзюк, Денис: Копаний м'яч. Львів: Видавництво Старого Лева, 2016, s. 203. ISBN 978-617-679-300-7. (ukr.).
  6. ↑ Люпа, Б. М., Грисьо Я. А., Яремко І. Я.: Хроніки львівського футболу. T. 1 (друга половина ХІХ ст.. – 1965 р.). Львів: ЛА «Піраміда», 2015, s. 371. ISBN 978-966-441-414-9. (ukr.).

Znani piłkarze

  • Kłyment Kicyła
  • Konstanty Kicyła
  • Wołodymyr Kobilnyk
  • Roman Sasyk

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.