Pierścieniak kruchaweczkowaty

Pierścieniak kruchaweczkowaty

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	pierścieniakowate
Rodzaj	pierścieniak
Gatunek	pierścieniak kruchaweczkowaty
Nazwa systematyczna
Stropharia inuncta (Fr.) Quél. Mém. Soc. Émul. Montbéliard, Sér. 2 5: 110 (1872)

Pierścieniak kruchaweczkowaty, łysiczka kruchaweczkowata (Stropharia inuncta (Fr.) Quél.) – gatunek grzybów z rodziny pierścieniakowatych (Strophariaceae)^[1].

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Stropharia, Strophariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungii^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1828 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus inunctus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1872 r. Lucien Quélet^[1].

Ma 12 synonimów. Niektóre z nich^[2]:

• Psilocybe inuncta (Fr.) Kühner 1980
• Stropharia inuncta var. lundensis (Fr.) Rea 1922
• Stropharia inuncta var. pallida Rea 1922
• Stropharia inuncta var. upsaliensis (Fr.) Rea 1922

Władysław Wojewoda w 2003 r. zaproponował dla gatunku Psilocybe inuncta polską nazwą łysiczka kruchaweczkowata^[3]. Jest ona niespójna z uznaną przez Index Fungorum nazwą naukową Stropharia albonitens. Spójną z tą nazwą naukową nazwę pierścieniak kruchaweczkowaty podaje internetowy atlas grzybów^[4].

Kapelusz

Średnica 3–6 cm, początkowo dzwonkowaty, potem wypukły na koniec rozpostarty. Brzeg ostry, równy. Powierzchnia śliska, początkowo szarofioletowa ze śluzowatym brzegiem, potem brązowawa z brzegiem lekko podwiniętym^[5].

Blaszki

Rzadkie, zbiegające po trzonie, z licznymi blaszeczkami o różnej długości, szarofioletowe lub czekoladowobrązowe. Ostrza białe^[5].

Trzon

Wysokość 3–8 cm, walcowaty z zanikającym pierścieniem. Powierzchnia gładka, biaława^[5].

Miąższ

Biały, bez wyraźnego zapachu i smaku^[5].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki elipsoidalne, 7–8,5 × 4,5–6 µm^[5].

Znane jest występowanie pierścieniaka kruchaweczkowatego w Europie i na jednym stanowisku w Ameryce Północnej^[6]. W zestawieniu wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski W. Wojewoda w 2003 r. przytoczył 10 stanowisk^[3]. Bardziej aktualne stanowiska podaje internetowy atlas grzybów^[4]. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrozonych i wartych objęcia ochroną^[4].

Grzyb saprotroficzny. Występuje w lasach i na ich obrzeżach, na polanach, przy drogach, w ogrodach botanicznych. Rośnie na ziemi wśród traw i mchów^[3]. Owocniki tworzy zazwyczaj od sierpnia do listopada^[5].