Pietro Gravina
| Kardynał prezbiter | |
 | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
16 grudnia 1749 |
| Data i miejsce śmierci |
6 grudnia 1830 |
| Miejsce pochówku | |
| Arcybiskup Palermo | |
| Okres sprawowania |
1816–1830 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
7 kwietnia 1792 |
| Sakra biskupia |
14 września 1794 |
| Kreacja kardynalska |
8 marca 1816 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
14 września 1794 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||
| Współkonsekratorzy |
Nicola Buschi | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Pietro Gravina (ur. 16 grudnia 1749 w Montevago, zm. 6 grudnia 1830 w Palermo) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 16 grudnia 1749 roku w Montevago, jako syn Giovanniego Graviny Moncady i Eleonory Napoli di Montaperto[1]. Studiował na la Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure. Następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i protonotariuszem apostolskim[1]. 7 kwietnia 1792 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 12 września 1794 roku został tytularnym arcybiskupem Nicei, a dwa dni później przyjął sakrę[2]. W latach 1794–1800 był nuncjuszem w Szwajcarii, a w okresie 1803–1816 – w Hiszpanii[1][2]. Z powodu konfliktu z Ludwikiem Marią Burbonem y Vallabrigą od 1812 do 1813 roku przebywał na wygnaniu w Portugalii[1]. 8 marca 1816 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Lorenzo in Panisperna[2]. W tym samym roku został arcybiskupem Palermo[2]. Zmarł tamże 6 grudnia 1830 roku[1].