Piotr Andruszkiewicz
 | |
 porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia |
1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1969 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
2 pułk strzelców polskich |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 _3r_BAR.svg.png){kind=small} | |
Piotr Andruszkiewicz (ur. 20 listopada 1893 w Ejszyszkach, zm. 10 listopada 1969 w Żarach) – oficer Armii Polskiej we Francji i Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w Ejszyszkach w rodzinie Antoniego i Rozalii z Niedźwieckich. W 1906 ukończył szkołę ludową w Ejszyszkach, a w 1910 przeniósł się do Odessy, gdzie podjął pracę zarobkową. W 1913 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Tam pracował jako robotnik kolejowy[1].
W 1917 wstąpił ochotniczo do Błękitnej Armii gen. Józefa Hallera. Skierowany na kurs oficerski do Kanady, ukończył go i 29 marca 1918 promowany został na stopień podporucznika. Od 2 czerwca dowodził plutonem w 2 pułku strzelców polskich. 11 stycznia 1919 awansował został na stopień porucznika[1]. W maju 1919, wraz z Armią Hallera, wrócił do Kraju. Na czele 9 kompanii 44 pułku strzelców kresowych wziął udział w wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. W październiku 1921 został przeniesiony do rezerwy. Wrócił do rodzinnych Ejszyszek, gdzie prowadził gospodarstwo rolne. 1 marca 1935 został pracownikiem Poczty Polskiej w Lidzie[1]. We wrześniu 1939 zmobilizowany został do sztabu OK III Grodno. Podczas okupacji sowieckiej ukrywał się. W 1950 deportowany wraz z rodziną w okolice Chabarowska. W 1956 powrócił do Polski i zamieszkał w Żarach[1].
Zmarł w Żarach w 1969 i spoczywa na miejscowym cmentarzu.
Od 1922 żonaty, miał dzieci: Mariana, Jana, Aleksandra, Stanisława i Wandę[1].
Odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari[2][3] nr 5642[a] – 27 września 1922[4]
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie[1]
Uwagi
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 Polak (red.) 1993 ↓, s. 14.
- ↑ Bobrowski 1929 ↓, s. 45.
- ↑ Dz.U. z 1919 r. nr 67, poz. 409
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922, s. 803.
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Stanisław Bobrowski: Zarys historii wojennej 44-go pułku strzelców kresowych. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2025-03-21].