Piotr Myśliński
 kapitan żandarmerii | |
| Data i miejsce urodzenia |
23 września 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
_BAR.svg.png){kind=small} _BAR.svg.png){kind=small}     | |
Piotr Myśliński (ur. 23 września 1896 w Dolsku, zm. 13–16 kwietnia[1] 1940 w Kalininie) – kapitan żandarmerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 23 września 1896 roku w mjątku Dolsk, w ówczesnym powiecie kowelskim guberni wołyńskiej, w rodzinie Karola Józefa i Klementyny Aleksandry z Sołacińskich[2][3]. Od 9 stycznia 1919 roku ochotniczo w żandarmerii Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. W latach 1921–1939 pełnił służbę w 2 dywizjonie żandarmerii w Lublinie na stanowiskach dowódcy plutonu żandarmerii „Chełm”, oficera śledczego dywizjonu i od grudnia 1931 roku – dowódcy plutonu żandarmerii „Lublin”[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[5]. Na porucznika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1921 roku[6] i 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii. 27 czerwca 1935 roku awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[7].
31 sierpnia 1939 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu krajowego żandarmerii „Lublin”[8]. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku, po agresji ZSRR na Polskę (17 września 1939 roku), dostał się do niewoli sowieckiej. Między 16 a 23 grudnia 1939 roku był przetrzymywany w obozie w Kozielsku[1], a następnie od 29 grudnia przebywał w obozie jenieckim w Ostaszkowie[1]. Między 12 a 14 kwietnia 1940 roku został przekazany do dyspozycji naczelnika Obwodowego Zarządu NKWD w Kalininie[1] – lista wywózkowa nr 020/1 z 9 kwietnia 1940[1], pozycja 93[6]. Między 13 a 16 kwietnia 1940 roku został zamordowany w Kalininie[1][6] (obecnie Twer) przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Kalininie oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Ofiary tej zbrodni grzebano potajemnie na terenie leśnym, w bezimiennych mogiłach zbiorowych, gdzie od 2 września 2000 roku mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Miednoje[9][10].
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku[12] w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych[6]
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[13][14]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[6]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[6]
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę (12 maja 1938)[15]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[6]
7 października 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[2].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Убиты в Калинине 2019 ↓, s. 97.
- 1 2 Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-01-11].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-01-11].
- ↑ Jan Suliński, 2 Dywizjon ..., s. 32–33, 40. Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 402, 783. Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1054, 1065. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 960, 967. Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 667, 678. Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 290, 792.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 294, tu jako datę urodzenia podano 9 września 1896 roku.
- 1 2 3 4 5 6 7 Księga Cmentarna Miednoje 2006 ↓, s. 605.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 74.
- ↑ Jan Suliński, 2 Dywizjon ..., s. 45.
- ↑ Polski Cmentarz Wojenny w Miednoje. Niemy świadek sowieckiego bestialstwa - Historia [online], www.polskieradio.pl [dostęp 2025-01-27].
- ↑ Cmentarze katyńskie [online] [dostęp 2025-01-28] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 49 [dostęp 2025-01-28] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 19 marca 1937 roku, s. 9.
- ↑ Jan Suliński, 2 Dywizjon ..., s. 43.
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
- Jan Suliński, 2 Dywizjon Żandarmerii Wojskowej Lublin (1918–1939), Centrum Szkolenia Żandarmerii Wojskowej, Mińsk Mazowiecki 2012.
- Zuzanna Gajowniczek, Bernadetta Gronek, Bernard Kayzer: Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Grzegorz Jakubowski (red.). T. 2 M–Ż. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2006. ISBN 83-89474-06-9.
- Убиты в Калинине, захоронены в Медном: Księga Pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów obozu NKWD w Ostaszkowie, rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). T. 2: Биограммы польских военнопленных M–Я. Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2019. ISBN 978-5-6041921-5-3.