Język pitjantjatjara
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
4 tys. | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
| Ethnologue | 4 edukacyjny↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-1 | – | ||
| ISO 639-3 | pjt | ||
| IETF | pjt | ||
| Glottolog | pitj1243 | ||
| Ethnologue | pjt | ||
| WALS | pit | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język pitjantjatjara – język aborygeński używany przez lud Anangu w środkowej Australii, w okolicach Uluru (Ayers Rock). Blisko spokrewniony z językiem yankunytjatjara. Niekiedy oba warianty uważane są za dialekty tego samego języka[1]. Około 80% użytkowników tego języka nie zna angielskiego, lecz 50–70% potrafi posługiwać się na piśmie swoim językiem[1].
Ortografia
Język pitjantjatjara zapisywany jest alfabetem łacińskim, wykorzystuje następujące litery i kombinacje liter:
- Spółgłoski zwarte: p tj t ṯ k
- Spółgłoski nosowe: m ny n ṉ ng
- Spółgłoski boczne typu „l”: ly l ḻ
- Inne spółgłoski: w y r ṟ
Pitjantjatjara posiada zaledwie trzy samogłoski:
- a, i, u (dźwięki „e” i „o” są jedynie allofonami.)
Samogłoski długie zaznaczane są przez podwojenie litery:
- aa ii uu
W przeszłości wzdłużenie samogłosek zaznaczano dwukropkiem:
- a: i: u:
Przypisy
Bibliografia
- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 [zarchiwizowane] (pol.).
- Cliff Goddard (1992). Pitjantjatjara/Yankunytjatjara to English Dictionary, IAD Press: Alice Springs.
- Annie Langlois (2004). Alive and Kicking: Areyonga Teenage Pitjantjatjara, Research School of Pacific and Asian Studies. ISBN 0-85883-546-0.
Linki zewnętrzne
- Ngapartji: Kurs online języka pitjantjatjara
- Dane Ethnologue
- Języki związane z Uluru. deh.gov.au. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-08-28)].
- Omniglot.com