Placonotus testaceus
| Placonotus testaceus | |||
| (Fabricius, 1787) | |||
![]() Widok od góry | |||
![]() Widok z boku | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Placonotus | ||
| Gatunek |
Placonotus testaceus | ||
| Synonimy | |||
| |||
Placonotus testaceus – gatunek chrząszcza z rodziny Laemophloeidae.
Taksonomia
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1787 roku przez Johana Christiana Fabriciusa pod nazwą Cucujus testaceus[1].
Morfologia

Chrząszcz o mocno spłaszczonym grzbietobrzusznie ciele długości od 1,5 do 2,5 mm. Ubarwienie ma jednolicie rdzawoczerwone[2], rzadziej żółtoczerwone[3] lub żółtawe[2]. Na powierzchni głowy i przedplecza występują delikatne, okrągłe punkty rozstawione na dystanse równe ich średnicy[2].
Głowę cechuje nadustek wygraniczony od czoła bruzdowatym szwem epistomalnym. Oczy są półkuliście wysklepione. U samca czułki są tak długie jak ciało i zbudowane są z silnie wydłużonych członów, z których te od pierwszego do szóstego porośnięte są długimi szczecinkami. U samicy rozprostowane ku tyłowi czułki sięgają nieznacznie poza połowę długości pokryw, a ich człony są nagie i nieznacznie wydłużone[2].
Tułów ma przedplecze niemal kwadratowe, o równoległych krawędziach bocznych oraz wyciągniętych w pojedyncze, długie ząbki kątach przednich. U samca szerokości głowy i przedplecza są jednakowe, u samicy zaś głowa jest znacznie węższa od przedplecza. Pokrywy są od 1,4 do 1,7 raza dłuższe niż szerokie, o równoległych brzegach bocznych i zaokrąglonym wierzchołku. Ich międzyrzędy są bardzo delikatnie punktowane i wysklepione w wyraźne żeberka[2], po pięć na każdej pokrywie[3]. Wyrostek zapiersia ma zaostrzony wierzchołek[2].
Ekologia i występowanie
Owad ten zasiedla lasy liściaste i mieszane, zwłaszcza naturalne; brak w drzewostanach intensywnie gospodarowanych[3]. Gatunek saproksyliczny, związany z drzewami liściastymi, przede wszystkim z bukami i dębami. Bytuje pod zmurszałą, odstającą korą powalonych na glebę pni, rzadziej obumarłych pni stojących i leżących na ziemi grubszych gałęzi, a także w chodnikach kornikowatych, głównie z rodzaju pstrak[4][3][2]. Zarówno larwy, jak i osobniki dorosłe są mykofagami, żerującymi na różnych grzybach, w tym na powłoczniku dębowym[3].
Gatunek pierwotnie palearktyczny[4]. W Europie znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Niemiec, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Finlandii, Polski, Czech, Ukrainy, Chorwacji, Serbii, Czarnogóry, Grecji oraz europejskich części Rosji i Turcji[1]. W Azji podawany jest m.in. z syberyjskiej i dalekowschodniej części Rosji[4] oraz Indii. Ponadto zawleczony został do Stanów Zjednoczonych[2]. W Polsce spotykany jest rzadko, sporadycznie, podawany z rozproszonych stanowisk[4][3].
Przypisy
- 1 2 Placonotus testaceus (Fabricius, 1787). [w:] PESI Portal [on-line]. [dostęp 2024-12-03].
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Stanisław Ślipiński, Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XIX. Chrząszcze — Coleoptera. Zeszyt 56. Zgniotkowate — Cucujidae, Warszawa, Wrocław: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1982.
- 1 2 3 4 5 6 Placonotus testaceus. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2024-12-03].
- 1 2 3 4 B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (12), 1986.
.png)
