Plakat propagandowy

Plakaty propagandowe przedstawione w Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, 2022r.

Plakat propagandowy – rodzaj plakatu, stanowiący jeden z sposobów przedstawienia propagandy, którego głównym celem jest wywieranie wpływu na opinię publiczną, postawy lub zachowania ludzi poprzez przekaz ideologiczny, polityczny, społeczny lub wojenny[1]. Tego typu plakaty często są używane przez rządy, partie polityczne, organizacje społeczne lub wojskowe do:

  • mobilizacji społeczeństwa (np. wyboru, głosowania, walki, pracy)
  • kształtowania danych podstaw (np. patriotycznych; nienawiści, walki z wrogiem)
  • budowania wizerunku
  • dyskredytowania przeciwników

Cechy plakatu propagandowego

Hasła

Plakat propagandowy cechuje się silnymi, barwnymi hasłami (np. Ojczyzna wzywa!), które mają wywołać w odbiorcy dane emocje - strach, motywację, złość, lub dumę, oraz które, dla odbiorcy mają być proste i zrozumiałe, przyjemne dla przyswojenia. Często hasłami, mogą być dewizy, motta, albo wypowiedzi polityków, pisarzy, lub innych znaczących postaci, w tym ważnych autorytetów[2].

Ludzie

  • tłum - niepowstrzymalna siła
  • kobieta z flagą - przedstawicielka narodowości
  • kobieta z wagą - sprawiedliwość
  • dziecko - niewinność
  • samuraj - Japonia
  • Wujek Sam - Stany Zjednoczone

Postacie

Często w plakatach propangadowych pojawiają się silne postaci: bohaterowie narodowi, robotnicy, matki, żołnierze, często idealizowane np. pracownicy, żołnierze, matki są ukazywane jako piękne, silne, wzorowe – mają inspirować odbiorcę, a także przedstawienie wroga przedstawiony w karykaturalny, lub stereotypowy sposób. Wróg jest przedstawiany jako zagrożenie, często w sposób przesadzony i negatywny – potwór, szpieg, brutal[2].

Stereotypy używane w plakatach propagandowych
Przedstawiana narodowość Niemcy Żydzi Australijczycy Polacy Japończycy
Przykładowe zdjęcie

Cechy przesadzone Pickelhauba

ciało goryla.

duży nos,

często jarmułka

kpelusz "slouch"

i kolorze khaki

szlachic

z szablą

szeroki uśmiech

i szerokie zęby często okulary

Barwy i rysunek

Tego typu plakaty, często są graficznie proste, ale wyraziste. Barwy intensywne i nasycone, w polskich plakatach, często występują barwy białe i czerwone. W plakatach propagandowych rysowano głównie z użyciem grubego konturu, które często mają wyraziste od tła kształty[2].

Przykładowa interpretacja plakatu propagandowego

Powyższy plakat toprzykład propagandy powojennej z czasów PRL, mającej na celu uzasadnienie przyłączenia tzw. Ziem Odzyskanych – czyli terenów na zachodzie Polski, które po II wojnie światowej zostały włączone do państwa polskiego.
Powyższy plakat toprzykład propagandy powojennej z czasów PRL, mającej na celu uzasadnienie przyłączenia tzw. Ziem Odzyskanych – czyli terenów na zachodzie Polski, które po II wojnie światowej zostały włączone do państwa polskiego.

Pisząc interpretacje plakatu propagandowego powinniśmy:

→ zapoznać się z plakatem

→ opisać kontekst historyczny, lub polityczny

→ odnieść się do tekstu (wydzwięk na "ty", bezpośredni? patrzący na publiczność?)

→ opisać, co widzimy (elementy pierwszego planu, wyjaśnić dane symbole, stereotypy, postacie)

→ opisać, ton plakatu (pozytywny wydźwięk, negatywny wydźwięk)

→ opisać, jakie działania chce przekazać

→ opisać kolorystykę

Przedstawiony plakat: "Nie jesteśmy tu od wczoraj" stanowi przykład propagandy powojennej z czasów PRL, mającej na celu uzasadnienie przyłączenie do Polski tzw. Ziem Odzyskanych – czyli terenów na zachodzie Polski, które po II wojnie światowej zostały włączone do państwa polskiego.

  • „Nie jesteśmy tu od wczoraj” i „Sięgaliśmy daleko na Zachód” to hasła mające przekonać odbiorcę, że Polacy mają historyczne prawo do tych terenów. Brzmią stanowczo i budzą poczucie dumy oraz legitymizacji obecności na tych ziemiach. Przekaz jest prosty: Polacy już tu byli, nic nowego. Nie pozostawia miejsca na wątpliwości – ma usprawiedliwić przesiedlenia i obecność Polaków na dawnych terenach niemieckich.
  • Na obrazie jest przedstawiony król Polski - Bolesław Chrobry, stanowi tu symbol siły, trwałości i prawa historycznego. Ma sugerować, że Polacy od wieków bronili tych terenów – nawet siłą, jeśli trzeba.
  • Pokazuje miasta zachodnie, m.in. Berlin, Lipsk, Drezno – celowo rozszerzając zasięg historycznych wpływów Polski. Ma to wzbudzić przekonanie, że tereny te "naturalnie" należą do Polski.
  • Całość jest utrzymana w duchu narodowej dumy. Plakat nie tylko uzasadnia obecność Polaków, ale buduje wspólną tożsamość narodową na nowych ziemiach.
  • Czerń, biel i wyraziste linie przyciągają uwagę. Stylizacja liternictwa (duże, kanciaste litery) buduje nastrój powagi i siły.

Przedstawienie Polski i Polaków w plakatach propagandowych

Niemcy

Na plakacie propagandowym (po prawo) Polacy są przedstawieni w sposób negatywny i agresywny. Obraz nawiązuje do bajki o Czerwonym Kapturku – dziewczynka niesie koszyk z napisem „Schlesien” (Śląsk), co symbolizuje niemieckie roszczenia do tego regionu. Dziewczynka jest przedstawiona jako niewinna i bezbronna, uosabiając Niemcy lub niemieckie społeczeństwo.

Z kolei czerwony wilk, który ją atakuje, ma na boku biały orzeł – symbol Polski. To wyraźne przedstawienie Polaka jako dzikiego, groźnego i agresywnego napastnika, który próbuje odebrać coś, co niemiecka strona uważa za swoje. Tekst wiersza po niemiecku brzmi: „Czy mój koszyczek masz na myśli? Tam jest moje kochane Śląsk w środku! Nierozerwalnie zawsze ze mną pozostaje, Bo u Ciebie byłoby pusto i dziko.” Wiersz ten emocjonalnie wyraża niemiecką perspektywę, że Śląsk należy do Niemiec i jest dla nich „niezbywalny”, a oddanie go Polsce (tu przedstawionej jako dziki wilk) grozi „dzikością i pustką”. Całość jest nacechowana silnym ładunkiem propagandowym.

To przykład propagandy niemieckiej z okresu międzywojennego, która miała na celu zniechęcenie do polskich roszczeń terytorialnych i wywołanie negatywnych emocji wobec Polski i Polaków.

Państwa Zachodu i Alianci

Na plakatach propagandowych tworzonych przez Wielką Brytanię, USA i Kanadę w czasie II wojny światowej, Polacy byli najczęściej przedstawiani w bardzo pozytywnym świetle — jako bohaterscy sojusznicy, dzielni żołnierze, oraz lojalni partnerzy w walce z faszyzmem.[3]

W serii plakatów: "Polish Air Force – hand in hand with U.S.A." (Polskie siły powietrzne ramię, w ramię z USA), "Polish Navy – hand in hand with Britain" (Polskie marynarka ramię, w ramię z Wielką Brytanią) i "Polish Army – hand in hand with Canada" (Polska armia ramię, w ramię z USA), możemy zauważyć, że centralną postacią jest uśmiechnięty, pewny siebie polski pilot w mundurze – symbol odwagi, kompetencji i przyjaźni. Stanowi przekaz dla społeczeństw alianckich: „Polacy są naszymi równorzędnymi sojusznikami”. Uścisk dłoni na tle flag powyższych państw i Polski to uniwersalny znak zgody i solidarności. Ma pokazać, że oba narody walczą ramię w ramię – dosłownie „hand in hand” i podkreśla wspólny front przeciwko wspólnemu wrogowi. Kolorystyka (czerwień, biel, niebieski) odwołuje się do barw narodowych tych państw i Polski, wzmacniając efekt jedności. W przeciwieństwie do plakatów radzieckich czy niemieckich, gdzie Polacy bywali pokazywani stereotypowo lub pogardliwie, tutaj mamy pełen szacunek i afirmację. Plakat powstał dla Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, więc pełnił także rolę motywacyjną i integracyjną[3].

Polska została przedstawiona jako:

  • Jako bohaterów walki powietrznej (np. Dywizjon 303),
  • Jako ofiary agresji niemieckiej i sowieckiej – potrzebujące pomocy,
  • Jako niezłomnych sojuszników walczących mimo utraty ojczyzny,
  • Jako lud walczący o wolność całej Europy, nie tylko własną.

Białoruś

Poniższy białoruski plakat propagandowy nawiązuje do traktatu ryskiego z 1921 roku, który zakończył wojnę polsko-bolszewicką i podzielił ziemie białoruskie między II Rzeczpospolitą a Rosję Radziecką. Plakat krytykuje ten podział jako niesprawiedliwy i szkodliwy dla Białorusinów. Plakat przedstawia mapę Białorusi rozerwana na pół – przez dwóch brutalnych potworów: po lewej stronie: Polak w czapce maciejówce, przedstawiony jako zachłanny i agresywny, gryzie lub szarpie zachodnią część Białorusi, a po prawej stronie: Rosjanin (Sowiet) w czapce uszatce, z karykaturalną twarzą, który trzyma i rozdziera wschodnią część.

Nad nimi hasło: „Precz z haniebnym ryskim podziałem!” (cyrylicą: „Далой ганебны Рыжскі падзел!”). Na dole: „Niech żyje wolna, niepodzielna, chłopska Białoruś!”

Polacy są przedstawieni, jako zaborcy, którzy zagrabili zachodnią Białoruś. Jest to karykaturalna, negatywna postać – symbolizuje imperializm polski i przemoc wobec Białorusinów. Plakat wyraża silną niechęć i opór wobec polskiej władzy na tych terenach. Jednakże, bolszewicy, są również przedstawieni negatywnie – jako ci, którzy rozerwali kraj zamiast go bronić. Mimo że plakat mógł powstać w kręgach związanych z rewolucją, to krytyka Sowietów jest wyraźna – jako druga siła okupacyjna.

Plakat pochodzi z kręgów białoruskich narodowo-niepodległościowych. Wyraża sprzeciw wobec podziału terytorium Białorusi między dwa obce mocarstwa. Promuje ideę niezależnego państwa białoruskiego, rządzonego przez chłopów („селянская Беларусь”). Plakat ten to rzadki przykład białoruskiej perspektywy z lat 20. XX wieku. Pokazuje, jak zarówno Polska, jak i Rosja były postrzegane przez część Białorusinów jako agresorzy, którzy nie pozwolili na powstanie suwerennej Białorusi.

Polska[1]

Polska w polskich plakatach propagandowych jest przedstawiany jako obrońca cywilizacji. Plakaty często ukazywały Polskę jako bastion chrześcijaństwa i europejskiej kultury, szczególnie w kontekście wojny z bolszewikami (1920). Często przedstawiani symbolicznie są wrogowie - tacy jak Niemcy, lub Sowieci jako zagrożenia zewnętrzne (np. czerwony smok, czarna ręka, wilk). Śląsk, Pomorze, Wielkopolska są reprezentowane jako „odzyskane dzieci”, wracające na łono ojczyzny (np. plakaty plebiscytowe z Górnego Śląska).

W plakatach z czasów II wojny światowej Polska to ofiara i bohater – Plakaty tworzone przez rząd na uchodźstwie czy Armię Krajową ukazywały Polskę jako zdradzoną, bohaterską i niezłomną.

W czasach PRL-u, Polska była przedstawicielem budowniczego socjalizmu – Ukazywano ją jako silną kobietę lub robotnika budującego lepszą przyszłość. Kapitalizm, Zachód, to imperialiści, sabotażyści, szpiedzy i bogacze, dążący do zniszczenia pokoju na świecie. Polska była przedstawiana jako „wyzwolicielka” zachodnich i północnych terenów, które były „od zawsze polskie”.

Przykładowe plakaty propagandowe

Zobacz też

Przypisy