Policzek człowieka
Policzek (łac. bucca) – w anatomii człowieka obszar leżący po obu stronach twarzy, od kąta ust do ucha i od łuku jarzmowego do brzegu żuchwy. Stanowi jedną ze ścian przedsionka jamy ustnej[1].
Budowa
Wyliczając od zewnątrz ścianę policzka tworzy[1]:
- skóra pokryta włosami; u dorosłych mężczyzn są one szczególnie gęste;
- tkanka tłuszczowa (poduszeczka tłuszczowa, łac. corpus adiposum buccae), zawiera niewielką liczbę węzłów chłonnych;
- powięź policzkowo-gardłowa;
- mięsień policzkowy;
- warstwa gruczołów policzkowych i trzonowych;
- błona śluzowa nieposiadająca blaszki mięśniowej, pokryta nabłonkiem wielowarstwowym płaskim.
Na wysokości drugiego zęba trzonowego błonę śluzową i mięsień policzkowy przebija przewód ślinianki przyusznej, tworzący niewielką wyniosłość – brodawkę przyuszniczą[1].
Unaczynienie policzka[1]:
- tętnica twarzowa;
- tętnica poprzeczna twarzy od tętnicy skroniowej powierzchownej;
- tętnica policzkowa, gałąź tętnicy twarzowej.
Unerwienie[1]:
- nerwy ruchowe mięśnia policzkowego – gałęzie nerwu twarzowego;
- nerwy czuciowe błony śluzowej – nerw policzkowy, gałąź nerwu żuchwowego;
- nerwy czuciowe skóry policzków pochodzą od nerwu ocznego i szczękowego.
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka – Tom III: Układ trawienny. Warszawa: PZWL, 1961, s. 47–48.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.