Poniwiec (potok)
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Potok 2 rzędu | |
| Długość | 4,04 km |
| Powierzchnia zlewni |
4,83 km² |
| Ujście | |
| Recypient | Wisła |
| Wysokość |
371 m n.p.m.[1] |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Poniwiec – potok w Beskidzie Śląskim, lewobrzeżny dopływ Wisły[2] o długości 4,04 km[3] i powierzchni zlewni 4,83 km²[4]. Cały bieg i cały obszar zlewni znajdują się w granicach miasta Ustroń[1].
Początek potokowi dają dwa źródła znajdujące się na wysokościach 735 i 804 m n.p.m. pod grzbietem łączącym Małą i Wielką Czantorię. Oba cieki spływają ku północnemu wschodowi, łącząc się na wysokości ok. 590 m n.p.m., tuż poniżej zespołu zabudowań ośrodka narciarskiego. Po połączeniu ciek płynie dalej w kierunku północno-wschodnim – ten jego odcinek znany jest też pod nazwami (wszystkie l. mn.): Roztoki[1], Rostoki[5] lub Rastoki[6]. Niżej, na wysokości ok. 440 m n.p.m., Poniwiec przyjmuje swój jedyny znaczący dopływ, prawobrzeżny potok Gronik[1] (czasem też jako Groniki[2] lub Górnik[5]), wypływający na północ od szczytu Wielkiej Czantorii. Kontynuując bieg ku północnemu wschodowi wypływa na teren doliny Wisły. Tu krzyżuje się bezkolizyjnie z korytem Młynówki Ustrońskiej[7] i na wysokości 371 m n.p.m.[1] wpada do Wisły. W dolinie Poniwca i u jej wylotu leżą zabudowania dzielnicy Ustronia – Poniwca.
W górnej części dość głębokiej dolinki potoku Roztoki znajduje się ośrodek narciarski „Poniwiec Mała Czantoria”[8] z koleją krzesełkową wychodzącą na główny grzbiet Pasma Czantorii, na siodło między Wielką a Małą Czantorią. Przy dolnej stacji wyciągu znajduje się hotel wraz ze SPA. Doliną Poniwca biegną częściowo znaki niebieskie szlaku turystycznego z Ustronia na Wielką Czantorię.
Nazwa oznacza potok płynący „po niwie”, czyli po polu[9].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Poniwiec na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej [online], Główny Geodeta Kraju [dostęp 2017-09-17].
- 1 2 Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 217, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Poniwiec na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania) [online], Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej [dostęp 2017-09-17].
- ↑ Poniwiec na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Mapa Podziału Hydrograficznego Polski 2010 [online], Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej [dostęp 2017-09-17].
- 1 2 Grzegorz Strycharz (red.), Ustroń. Mapa 1 : 20 000, Katowice-Kraków: Witański. Wydawnictwo Kartograficzne, 1992.
- ↑ Grażyna Winiarska, Franciszek Drewniok, Zdzisław Pokorny, Ustroń i Wisła. Przewodnik turystyczny. Trasy spacerowe, Bielsko-Biała: ARW Lucrum, s. 50, ISBN 83-909534-1-2.
- ↑ Karol Brudny, Czym była, jest i może być Młynówka Ustrońska, „Kalendarz Ustroński 2011”, R. XIII, Wydawnictwo Galeria „Na Gojach”, 2010, s. 90–95, ISSN 1506-848X.
- ↑ Strona internetowa ośrodka narciarskiego „Poniwiec Mała Czantoria” [online].
- ↑ Robert Mrózek, Nazwy miejscowe dawnego Śląska Cieszyńskiego, Katowice: Uniwersytet Śląski w Katowicach, 1984, s. 144, ISBN 82-00-00622-2.