Pont des Arts

Pont des Arts

Panorama Paryża, z widokiem na Pont des Arts
Długość całkowita	155 m
Państwo	Francja
Miejscowość	Paryż
Podstawowe dane
Przeszkoda	Sekwana
Długość	155 m
Szerokość: • całkowita	11 m
Liczba przęseł	7
Rozpiętość przęseł	22 m
Data budowy	1804
Data zburzenia	1979
Data odbudowy	1984
Projektant	Louis-Alexandre de Cessart (1804), Perron Louis Arretche (1984)
Położenie na mapie Francji Pont des Arts
48°51′38,2″N 2°20′11,0″E/48,860600 2,336400

Pont des Arts lub Passarelle des Arts – most przeznaczony dla ruchu pieszego łączący Institut de France z Luwrem, przebiegający między 1. a 6. okręgiem paryskim. Jego nazwa pochodzi od określenia Dziedziniec Sztuki, jak w XIX wieku nazywano jeden z dziedzińców Luwru.

Pierwszy most na tym miejscu został skonstruowany w latach 1802–1804. Był to oparty na dziewięciu łukach pierwszy stalowy most w Paryżu, zbudowany na życzenie Napoleona Bonapartego, który zamówił u architektów Cessarta i Dillona most równocześnie technicznie nowatorski i atrakcyjny estetycznie^[1]. Powstała konstrukcja sprawdzała się do I wojny światowej, kiedy bombardowanie poważnie ją nadwątliło. W dalszym okresie obiekt kilkakrotnie został uszkodzony przez przepływające na rzece barki; w 1977 r. musiał zostać zamknięty, a w dwa lata później zawalił się po kolejnym zderzeniu z barką.

Nowy most został wybudowany w latach 1981–1984^[2] według planu Louisa Arretche, który starał się naśladować pierwotny plan^[3], redukując liczbę łuków z ośmiu do siedmiu. 27 czerwca 1984 obiekt zainaugurował Jacques Chirac, wówczas mer miasta. Most jest plenerem dla artystów malarzy oraz miejscem wystaw sztuki.

Zwyczajem zakochanych turystów odwiedzających Paryż było zawieszenie na moście kłódki, a następnie wrzucenie kluczyka do Sekwany. W roku 2014 z powodu nadmiaru zawieszonych na nim kłódek część mostu się urwała, a on sam został zamknięty. W związku z powyższym władze Paryża nakazały umieszczenie na nim tablic z napisem „Make love not love locks”^[4]. W maju 2015 roku ze względów bezpieczeństwa zdemontowano metalowe kratownice wraz z 45 tonami zawieszonymi na nich kłódek, żeby zastąpić je plastikowymi panelami uniemożliwiającymi wieszanie ozdób^[5].