Powództwo o zaprzeczenie ojcostwa

Powództwo o zaprzeczenie ojcostwa – rodzaj powództwa w prawie rodzinnym, które ma na celu wykazanie, że mąż matki nie jest ojcem dziecka[1].

Uprawnionymi do wniesienia powództwa są: matka dziecka („w ciągu roku od dnia, w którym dowiedziała się, że dziecko od niego nie pochodzi, nie później jednak niż do dnia osiągnięcia przez dziecko pełnoletności”[2]), mąż matki („w ciągu roku od dnia, w którym dowiedział się, że dziecko od niego nie pochodzi, nie później jednak niż do dnia osiągnięcia przez dziecko pełnoletności”[3]), dziecko (po osiągnięciu pełnoletności, w ciągu roku od dnia, w którym dowiedziało się, że nie pochodzi od męża swojej matki; termin do wytoczenia powództwa biegnie od dnia osiągnięcia pełnoletności[4]) i prokurator, a także Rzecznik Praw Obywatelskich i Rzecznik Praw Dziecka („jeżeli wymaga tego dobro dziecka lub ochrona interesu społecznego”[5][6][7]).

Zgodnie z art. 68 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, „zaprzeczenie ojcostwa nie jest dopuszczalne, jeżeli dziecko urodziło się w następstwie procedury medycznie wspomaganej prokreacji, na którą mąż matki wyraził zgodę”[1]. Jeżeli doszło do przysposobienia nierozwiązywalnego, zgodnie z art. 1241 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego również nie można wytoczyć powództwa[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 Grzegorz Jędrejek, Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz aktualizowany, LEX/el., 2018.
  2. ↑ Art. 69 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego
  3. ↑ Art. 63 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego
  4. ↑ Art. 70 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego
  5. ↑ Art. 86 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego
  6. ↑ Art. 14 pkt 4 ustawy o RPO
  7. ↑ Art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o RPD

Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawnych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.