Męska prostytucja

Męska prostytucja – forma prostytucji polegająca na świadczeniu przez mężczyzn usług seksualnych w zamian za zapłatę. Chociaż klienci męskich prostytutek mogą być dowolnej płci, zdecydowana większość to starsi mężczyźni poszukujący zaspokojenia swoich potrzeb seksualnych[1][2]. Męska prostytucja była znacznie rzadziej badana przez naukowców niż prostytucja kobieca[3]. Ma ona jednak długą historię, obejmującą m.in. regulacje związane z homoseksualnością, zmiany koncepcyjne dotyczące seksualności oraz wpływ epidemii HIV/AIDS. W ciągu ostatniego stulecia męska prostytucja przeszła różne przemiany, takie jak popularyzacja nowych aktów seksualnych, metod wynagradzania pracowników seksualnych oraz zaznaczenie swojej obecności w kinematografii[4].

Klienci

Pracownicy seksualni spotykają się z podwójnym standardem: są krytykowani za „dostarczanie” seksu, podczas gdy klienci nie są potępiani za jego „kupowanie”.

Charakterystyka klientów

Do najczęstszych powodów sięgania po usługi seksualne należą: obawa przed niemożnością znalezienia partnera bez płacenia, pociąg seksualny do osób niepełnoletnich lub niesatysfakcjonujące życie seksualne. Ogólnie rzecz biorąc, pracownik seksualny wypełnia seksualną lub emocjonalną pustkę, jakiej doświadcza klient[2].

Donald West wyróżnia trzy scenariusze, w których klienci mogą płacić za usługi seksualne:

  • Są to żonaci mężczyźni z niezadowalającym lub nieistniejącym życiem seksualnym. Mogą być homoseksualni albo po prostu nieszczęśliwi w swoim obecnym związku, więc uciekają się do seksu komercyjnego[2].
  • Są to mężczyźni mający pozornie zdrowe (heteroseksualne) małżeństwa, ale prowadzący równolegle homoseksualne życie, przez co wydają się być biseksualni[2].
  • Są to nieżonaci mężczyźni, którzy ukrywają swoją orientację i boją się ujawnienia, albo jawni geje szukający większej liczby okazji do seksu[2].

Klienci często życzą sobie seksu analnego, jednak najczęściej zamawianymi usługami są wzajemna masturbacja i seks oralny[2].

Więzi i wsparcie

W niektórych przypadkach między klientem a pracownikiem seksualnym mogą nawiązać się relacje przyjacielskie, w których nie dochodzi do aktywności seksualnej[5]. Klienci mogą finansować edukację pracownika seksualnego, pomagać im znaleźć innych klientów lub pracę, a także zapewniać jedzenie, schronienie czy ubrania[2]. W rezultacie pracownicy seksualni często wyrażają się pozytywnie o swoich klientach — w ten sposób zaspokajane są potrzeby obu stron[2].

Przypisy

  1. ↑ The Gigolo Myth [online], East Bay Express | Oakland, Berkeley & Alameda, 30 maja 2012 [dostęp 2025-05-02] (ang.).
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 D.J. West, Male prostitution, Haworth gay & lesbian studies, New York: Harrington Park Press, an imprint of The Haworth Press, Inc, 1993, ISBN 978-1-56023-022-9 [dostęp 2025-05-02].
  3. ↑ Weitzer 2000 ↓, s. 8.
  4. ↑ Logan 2010 ↓, s. 679-704.
  5. ↑ Peter Aggleton, Richard G. Parker, Men Who Sell Sex: Global Perspectives, Sexuality, Culture and Health, Hoboken: Taylor and Francis, 2014, ISBN 978-1-317-93530-8 [dostęp 2025-05-03].

Bibliografia

Publikacje anglojęzyczne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.