Przywrotnik nibywcięty

Przywrotnik nibywcięty
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

różowce

Rodzina

różowate

Rodzaj

przywrotnik

Gatunek

przywrotnik nibywcięty

Nazwa systematyczna
Alchemilla pseudincisa Pawł.
Bull. Int. Acad. Polon. Sci., Cl. Sci. Math., Sér. B 1, Bot. 1: 326 (1951 publ. 1952)[3]

Przywrotnik nibywcięty (Alchemilla pseudincisa Pawł.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny różowatych. Występuje tylko w Karpatach od Słowacji poprzez Polskę po Ukrainę[3]. W Polsce rośnie tylko w Tatrach Zachodnich[4].

Morfologia

Łodyga
Naga, do 20 cm długości.
Liście
Płaskie, okrągławonerkowate lub nerkowate, nagie, 5-7-klapowe. Klapy zaokrąglone, z każdej strony z 5-7 ostrymi ząbkami i z bardzo wyraźnymi, całobrzegimi wycięciami między klapami, o długości 2-5 mm.
Kwiaty
Zielonawe, o średnicy 3-5 mm, skupione w gęste pęczki. Hypancja nagie. Listki kieliszka krótsze od działek kielicha. Działki krótsze od hypancjum[5].

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit, oreofit. Rośnie w wysokogórskich zbiorowiskach wyleżyskowych na podłożu wapiennym. Kwitnie w lipcu i sierpniu. Gatunek charakterystyczny zespołu Saxifragetum wahlenbergii[6].

Zobacz też

Rośliny tatrzańskie

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2014-01-10] (ang.).
  3. 1 2 Alchemilla pseudincisa Pawł., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-02-02].
  4. ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  5. ↑ Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
  6. ↑ Władysław Matuszkiewicz, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.