Psammitis ninnii

	Psammitis ninnii
	(Thorell, 1872)
	; Samiec
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Rodzina	ukośnikowate
Podrodzina	Thomisinae
Rodzaj	Psammitis
Gatunek	Psammitis ninnii
Synonimy
	Xysticus ninnii Thorell, 1872;
	Xysticus ninnii Thorell, 1872;

Psammitis ninnii – gatunek pająka z rodziny ukośnikowatych. Zamieszkuje palearktyczną Eurazję od Półwyspu Iberyjskiego po południową Syberię i Azję Środkową.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został w 1872 przez Tamerlana Thorella pod nazwą Xysticus ninnii^[1]. W 2019 Rainer Breitling przeniósł go do rodzaju Psammitis^[2].

Morfologia

Samce osiągają od 4,2 do 5,2 mm, a samice od 5,5 do 7,5 mm długości ciała. Ubarwienie karapaksu jest brązowe do ciemnobrązowego z jaskrawą, szeroką, powcinaną przepaską środkową i czarniawym nakrapianiem boków. Podługowate szczękoczułki mają kolor brązowy lub jasnobrązowy z beżowym wzorem i wyposażone są w małe kolce na przedzie i jeden kolec dłuższy. Sternum samca jest brązowe, piaskowobrązowe lub beżowe, zaś samicy białe lub kremowe z częściowo ciemniejszymi brzegami. Odnóża kroczne u samca są jednobarwne, po stronie grzbietowej tylko nieco ciemniejsze, natomiast u samicy mają wyraźne pasy podłużne o białym ubarwieniu. Opistosoma (odwłok) ma wierzch ciemnobrązowy lub czarnobrązowy z białym lub kremowym, szerokim obrzeżeniem oraz kremowym, beżowym lub brązowym znakiem w obrysie przypominającym liść dębu^[3].

Nogogłaszczki samca mają goleń z apofizą lateralną (boczną) o prawie równoległych bokach. Buławka płciowa zaopatrzona jest w płaskie tegulum z małą, tępą listewką. Aparat kopulacyjny odznacza się ponadto chropowatym embolusem rozszerzonym w formę lancetowatego listka. Samica ma jaskrawą, szeroko-owalną płytkę płciową z jedną lub dwiema zmarszczkami i położonymi bocznie otworami kopulacyjnymi o szczelinowatym kształcie. Wulwa z zaopatrzona jest w parę woreczkowatych, zwartych struktur^[3].

Ekologia i występowanie

Pająk palearktyczny, znany z Portugalii, Hiszpanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Słowenii, Chorwacji, Rumunii, Bułgarii, Serbii, Czarnogóry, Macedonii, Grecji, Rosji (z południową Syberią włącznie), Turcji, Gruzji, Azerbejdżanu i Azji Środkowej. Zasięg pionowy dochodzi do 1800 m n.p.m. Zasiedla suche łąki, lasostepy i wrzosowiska. Osobniki dojrzałe są aktywne od czerwca do sierpnia^[3].

Przypisy

↑ T. Thorell: Remarks on synonyms of European spiders. Part III. Uppsala: C.J. Lundström, 1872, s. 229-374. DOI: 10.5962/bhl.title.69282.
↑ R. Breitling. A barcode-based phylogenetic scaffold for Xysticus and its relatives (Araneae: Thomisidae: Coriarachnini). „Ecologica Montenegrina”. 20, s. 198-206, 2019. DOI: 10.37828/em.2019.20.16.
1 2 3 Wolfgang Nentwig, Theo Blick, Daniel Gloor, Ambros Hänggi, Christian Kropf: Xysticus ninnii. [w:] Araneae. Spiders of Europe. Version 07.2018 [on-line]. Universität Bern. [dostęp 2018-07-27].

[Thorell-1] T. Thorell: Remarks on synonyms of European spiders. Part III. Uppsala: C.J. Lundström, 1872, s. 229-374. DOI: 10.5962/bhl.title.69282.

[Breitling-2] R. Breitling. A barcode-based phylogenetic scaffold for Xysticus and its relatives (Araneae: Thomisidae: Coriarachnini). „Ecologica Montenegrina”. 20, s. 198-206, 2019. DOI: 10.37828/em.2019.20.16.

[soe-3] 1 2 3 Wolfgang Nentwig, Theo Blick, Daniel Gloor, Ambros Hänggi, Christian Kropf: Xysticus ninnii. [w:] Araneae. Spiders of Europe. Version 07.2018 [on-line]. Universität Bern. [dostęp 2018-07-27].

[1]

[2]

[3]