Psathyrella artemisiae

Psathyrella artemisiae

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	kruchaweczkowate
Rodzaj	kruchaweczka
Gatunek	Psathyrella artemisiae
Nazwa systematyczna
Psathyrella artemisiae (Pass.) Konrad & Maubl. Encyclop. Mycol. (Paris) 14: 127 (1949) [1948]

Psathyrella artemisiae (Pass.) Konrad & Maubl. – gatunek grzybów z rodziny kruchaweczkowatych (Psathyrellaceae)^[1].

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Psathyrella, Psathyrellaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1872 r. Giovanni Passerini, nadając mu nazwę Agaricus artemisiae. Obecną nazwę nadali mu w 1949 r. Paul Konrad i André Maublanc, przenosząc go do rodzaju Psathyrella^[1]. Synonimy^[2]:

• Agaricus artemisiae Pass. 1872
• Hypholoma artemisiae Pass. 1879
• Psathyrella artemisiae var. microspora Kits van Wav. 1985

Kapelusz o średnicy do 4 cm, początkowo półkulisty, później w kształcie dzwonu, w końcu może być również wypukły i spłaszczony z garbem. Powierzchnia higrofaniczna, przy wilgotnej pogodzie brązowawa, po wyschnięciu jasnobeżowa, garb ciemniejszy, pokryta białymi, watowatymi resztkami osłony. Brzeg ze zwisającymi resztkami osłony^[3].

Blaszki

Dość gęste, szerokie, początkowo kremowe, później ciemno czerwonobrązowe do brązowych^[3].

Trzon

Wysokość 3–5 cm, grubość 0,2–0,4 cm, cylindryczny, czasami lekko krzywy, białawy do jasnobrązowego, pokryty białymi, włóknistymi pozostałościami osłony. Pierścień w młodym wieku owłosiony, szybko zanikający^[3].

Miąższ

Kremowy do brązowawego, o łagodnym smaku i niewyraźnym zapachu^[3].

Cechy mikroskopowe

Wysyp zarodników ciemnobrązowy do czarnobrązowego. Zarodniki 7–9 × 3,5–4,5 µm, eliptyczne, gładkie^[3].

Występuje głównie w Europie, poza nią podano jeszcze stanowiska w USA i Azji^[4]. W Polsce po raz pierwszy podano jego stanowiska w 2018 r.^[5]

Grzyb saprotroficzny. Owocniki pojedynczo lub w kępach w lasach liściastych i mieszanych, na ziemi przy opadłych gałęziach, wśród mchów i roślin, wzdłuż alei drzew, wśród gruzu, na glebach ubogich w kwaśne, od późnej wiosny do jesieni^[3].