Pseudocercospora opuli
.jpg) Plamy na liściu kaliny koralowej wywołane przez Pseudocercospora opuli | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Pseudocercospora opuli |
| Nazwa systematyczna | |
| Pseudocercospora opuli (Höhn.) U. Braun & Crous CBS Diversity Ser. (Utrecht) 1: 299 (2003) | |
.jpg)
Pseudocercospora opuli U. Braun & Crous – gatunek grzybów z klasy Dothideomycetes[1]. Grzyb mikroskopijny, pasożytujący na liściach kaliny koralowej (Viburnum opulus)[2].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Pseudocercospora, Mycosphaerellaceae, Capnodiales, Dothideomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1907 r. Franz von Höhnel. W 2003 r. U. Braun i Crous na podstawie wyników analiz sekwencji molekularnych i ponownej oceny morfologicznej przenieśli go do rodzaju Pseudocercospora[1].
- Cercospora opuli Höhn. 1907
- Cercospora opuli f. brunneola M.T. Lucas & Sousa da Câmara 1953
- Cercospora opuli Höhn. 1907 f. opuli
- Cercospora penicillata var. opuli Fuckel 1870
- Pseudophaeoramularia opuli (Höhn.) U. Braun 1997
Charakterystyka
Grzyby cerkosporoidalne[4]. Na obydwu stronach porażonych liści powstają okrągłe lub kanciaste plamy o średnicy 1–8 mm. Często sąsiednie plamki zlewają się z sobą. Miejscami są nieco strefowane, początkowo matowozielone, potem ochrowe do brązowych, w środkowej części z czasem stają się szarawe do szaro-białych z wąskim, ciemnym obrzeżem. Grzybnia patogenu rozwija się wewnątrz tkanek liścia. Jej strzępki mają średnicę 2–7 μm i nieco pogrubione ściany. Konidiofory w małych i dość luźnych pęczkach, wyrastają na zewnątrz liścia przez jego aparaty szparkowe lub pęknięcia skórki. Są wyprostowane, proste, prawie cylindryczne, nierozgałęzione lub sporadycznie z pojedynczym odgałęzieniem. Mają długość 15–70 (–80) μm i średnicę (2,5–) 3–7 (–8) μm, są bezprzegrodowe, lub z nielicznymi (1–3) przegrodami. Początkowo są cienkościenne, bezbarwne i przezroczyste (hialinowe), potem ich ściany ulegają pogrubieniu, a konidiofory stają się coraz ciemniejsze, nabierając barwy od oliwkowej do oliwkowobrązowej. Komórki konidiotwórcze zintegrowane z konidioforem, prawie nieodróżniające się od konidioforu, o długości 10–40 μm i średnicy 1,5–2,5 μm. Mają ścięty wierzchołek i są nieco ciemniejsze. Konidia powstają pojedynczo, lub w krótkich, prostych lub rozgałęzionych łańcuszkach akropetalnych. Są owalne lub cylindryczne, początkowo hialinowe lub prawie hialinowe, potem jasnobrązowe, cienkościenne, gładkie. Wierzchołek konidiów zaokrąglony, ścięty lub krótko stożkowaty. Mają rozmiar (20–) 30–90 (–145) × (2,5–) 3–6 (–7) μm i 1–10 przegród, na których czasami są nieco zwężone[5].
Występowanie
Występuje na kalinie koralowej w Azji (Chiny, Kazachstan, Rosja, Turcja, Armenia, Azerbejdżan, Gruzja), w Europie (Austria, Białoruś, Bułgaria, Czechy, Dania, Niemcy, Estonia, Finlandia, Wielka Brytania, Włochy, Łotwa, Polska, Portugalia, Rumunia, Rosja, Słowacja, Szwecja, Ukraina), w Ameryce Środkowej (Kostaryka) i Ameryce Północnej (Kanada i USA; Idaho, Iowa, Kansas, Missisipi, Oklahoma, Wisconsin)[5].
Przypisy
- 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2018-02-06] (ang.).
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, s. 461, ISBN 978-83-89648-75-4.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2018-02-06] (ang.).
- ↑ Urszula Świderska-Burek, Cercosporoid fungi of Poland, „Monographiae Botanicae”, 105, Wrocław 2015, s. 1–166, DOI: 10.5586/mb.2015.001 (ang.).
- 1 2 Uwe Braun, Pedro W. Crous, Chiharu Nakashima, Cercosporoid fungi (Mycosphaerellaceae) 4. Species on dicots (Acanthaceae to Amaranthaceae), „IMA Fungus”, 6 (2), 2015, s. 373–469, DOI: 10.5598/imafungus.2015.06.02.09, PMID: 26734548, PMCID: PMC4681261 [dostęp 2018-02-06] (ang.).