Pseudogymnoascus
 Nietoperz porażony przez P. destructans i strzępki tego grzyba | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Pseudogymnoascus |
| Nazwa systematyczna | |
| Pseudogymnoascus Raillo Centbl. Bakt. ParasitKde, Abt. II 78: 520 (1929) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Pseudogymnoascus roseus Raillo 1929 | |
Pseudogymnoascus Raillo – rodzaj grzybów z typu workowców (Ascomycota)[1].
Charakterystyka
Do rodzaju Pseudogymnoascus należą dość zróżnicowane gatunki szeroko rozpowszechnione w różnych zimnych regionach Ziemi. Występują na wszystkich kontynentach, niektóre gatunki nawet na Antarktydzie. Nasza obecna wiedza na temat tego rodzaju jest dość ograniczona. Wspólnymi cechami gatunków należących do tego rodzaju jest zdolność do wytwarzania aleurokonidiów i/lub artrokonidiów, oraz optymalna temperatura wzrostu wynosząca około 15 °C. Jeśli chodzi o struktury płciowe, kilka gatunków Pseudogymnoascus wytwarza askokarpy, jednak inne gatunki, szczególnie te przeniesione z Geomyces i Sporotrichum, nie wytwarzają askokarpów[2].
Liczne gatunki to kriofile, pozostałe to gatunki tolerujące niskie temperatury. Wiele gatunków to grzyby saprotroficzne, ale są też grzyby pasożytnicze, np. Pseudogymnoascus destructans, który u nietoperzy powoduje śmiertelną grzybicę o nazwie zespół białego nosa[3].
Systematyka i nazewnictwo
- Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum
Pseudeurotiaceae, Thelebolales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Takson utworzył A.I. Raillo w 1929 r.[1]
Niektóre gatunki:
- Pseudogymnoascus alpinus E. Müll. & Arx 1982
- Pseudogymnoascus destructans (Blehert & Gargas) Minnis & D.L. Lindner 2013
- Pseudogymnoascus verrucocus A.V. Rice & Currah 2006
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[4].
Przypisy
- 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2024-09-14] (ang.).
- ↑ Pablo Villanueva i inni, Description of the First Four Species of the Genus Pseudogymnoascus From Antarctica, „Frontiers in Microbiology”, 2021, DOI: 10.3389/fmicb.2021.713189.
- ↑ DeeAnn M. Reeder i inni, Frequent Arousal from Hibernation Linked to Severity of Infection and Mortality in Bats with White-Nose Syndrome., „PLoS ONE”, 7 (6), 2012, e38920, DOI: 10.1371/journal.pone.0038920 [dostęp 2012-11-01].
- ↑ Index Fungorum (wyszukiwarka taksonów) [online] [dostęp 2024-09-14] (ang.).