Psychoterapia rodzin

Psychoterapia rodzin (family psychotherapy, family therapy) – rodzaj psychoterapii systemowej, przeznaczony dla członków nieprawidłowo funkcjonującej rodziny, której podstawowym celem jest wywołanie zmiany w zaburzonej strukturze rodziny i rozwiązanie konfliktów[1]. Szczególnie istotne jest naprawienie relacji na wzór takich, jakie występują w rodzinie funkcjonalnej. Dlatego praca terapeutyczna koncentruje się na szacunku, prawidłowej komunikacji, budowaniu poczucia przywiązania i bliskości, rozumieniu różnic i potrzeb i skutecznym radzeniu sobie w sytuacjach kryzysowych[2].

Aby terapia była skuteczna, gotowość do pracy z terapeutą muszą wyrazić wszyscy członkowie rodziny[3].

Zalecana jest rodzinom dysfunkcjonalnym, u których zaobserwowano cechy działające destrukcyjnie na członków rodziny, takie jak[4][2]:

  • występowanie silnych konfliktów i zaprzeczanie konfliktom;
  • brak intymności i więzi;
  • złość, wzajemne oskarżanie;
  • brak możliwości realizacji potrzeb poszczególnych członków rodziny;
  • prowadzenie komunikacji w atmosferze konfliktu;
  • występowanie kłamstw, tajemnic, zaprzeczanie rzeczywistości.

Przypisy

  1. ↑ M. Popielarska, Psychoterapia dzieci do lat dwunastu, [w:] M. Popielarska (red.), Psychiatria wieku rozwojowego, Warszawa 2000.
  2. 1 2 Irena Namysłowska, Transformacja rodziny — przejawy i implikacje dla psychoterapii, „Psychoterapia” (I), 2011.
  3. ↑ Irena Namysłowska, Terapia rodzin a terapia par, Anna Siewierska, „Psychoterapia” (III), 2007.
  4. ↑ Rodzina dysfunkcjonalna [online], www.psychologia.edu.pl [dostęp 2018-10-27] (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.