Puchacz indyjski
| Bubo bengalensis[1] | |||
| (Franklin, 1831) | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
puchacz indyjski | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 | |||
Puchacz indyjski[3], puchacz bengalski, puchacz skalny (Bubo bengalensis) – gatunek dużego ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Występuje w Azji Południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Systematyka
Jest to gatunek monotypowy[4]. Dawniej bywał uznawany za podgatunek puchacza zwyczajnego (Bubo bubo)[4].
Zasięg występowania
Puchacz indyjski występuje w Azji Południowej, głównie w Indiach, Pakistanie i Nepalu[2], rzadko w takich krajach, jak Afganistan, Chiny, Bangladesz, Mjanma, Bhutan czy Iran.
Charakterystyka
- Rozmiary
- Długość ciała: 50–56 cm. Masa ciała jednego zważonego samca: 1100 g. Samice są większe od samców[5].
- Upierzenie
- Bardzo przypomina puchacza. Upierzenie brązowe z licznymi ciemnymi plamami i kreskami. Skrzydła są ciemniejsze niż reszta ciała. Pomimo niewielkich rozmiarów dzioba, sowa ta może otworzyć go bardzo szeroko[6].
- Pożywienie
- Żywi się szczurami, myszami i innymi małymi ssakami, ptakami, rzadko gadami, żabami, krabami czy dużymi owadami[5].
- Tryb życia
- Poluje głównie nocą. Najczęściej żyje w parach. Długość życia puchacza indyjskiego to ok. 12 lat[7].
Występowanie
- Środowisko
- Górzyste i skalne zarośla, lasy.
- Zasięg występowania
- Azja Południowa, głównie Indie, Pakistan i Nepal. Spotykany do wysokości 2400 m n.p.m.[2]
Lęgi
- Pora lęgowa
- Pora lęgowa u puchacza indyjskiego trwa od października do kwietnia.
Status
IUCN uznaje puchacza indyjskiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2021). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako zazwyczaj rzadki. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy ze względu na utratę siedlisk leśnych[2].
Przypisy
- 1 2 3 Bubo bengalensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 3 4 Bubo bengalensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Striginae Leach, 1820 - puszczyki (Wersja: 2020-01-13). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-27].
- 1 2 F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Owls. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-26]. (ang.).
- 1 2 3 4 Deane Lewis: Indian Eagle Owl (Bubo bengalensis). [w:] The Owl Pages [on-line]. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
- ↑ Jemima Parry-Jones: Orły, sowy, sępy...: "Otwór gębowy jest znacznie większy niż mogłaby to sygnalizować wielkość dzioba"
- ↑ Encyklopedia dla dociekliwych - Sowy
Bibliografia
- Sálim Ali, The Book of Indian Birds, wyd. 13, Oxford University Press, 2003, ISBN 978-0195665239.
- Jemima Parry-Jones: Orły, sowy, sępy...
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).