Purpureocillium
 Purpureocillium lilacinum | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Purpureocillium |
| Nazwa systematyczna | |
| Purpureocillium Luangsa-ard, Hywel-Jones, Houbraken & Samson FEMS Microbiol. Lett. 321(2): 144 (2011) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Purpureocillium lilacinum (Thom) Luangsa-ard, Houbraken, Hywel-Jones & Samson 2011 | |
Purpureocillium Luangsa-ard, Hywel-Jones, Houbraken & Samson – rodzaj grzybów z rodziny Ophiocordycipitaceae. Grzyby mikroskopijne.
Charakterystyka
Grzyby glebowe. Należące do tego rodzaju gatunki wyizolowano z szerokiego zakresu siedlisk, w tym pól uprawnych i nieużytków, lasów, łąk, pustyń, osadów jeziornych i osadów ściekowych oraz owadów. Niektóre gatunki to grzyby nicieniobójcze, znaleziono je w jajach nicieni, a czasami u samic nicieni w glebie i w cystach. Ponadto często wykrywano je w ryzosferze wielu upraw. Mogą rosnąć w szerokim zakresie temperatur – od 8 do 38 °C, optymalny wzrost następuje w zakresie od 26 do 30 °C. Gatunki tego rodzaju mają szeroką tolerancję pH i mogą rosnąć na różnych podłożach[1].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ophiocordycipitaceae, Hypocreales, Hypocreomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[2].
Takson utworzyli w 2011 r. Janet Jennifer Divinagracia Luangsa-ard, Nigel L. Hywel-Jones, Jos Houbraken i Robert Archibald Samson. Jego typem nomenklatorycznym jest Purpureocillium lilacinum (Thom) Luangsa-ard, Houbraken, Hywel-Jones & Samson[2].
W 2024 r. według Index Fungorum do rodzaju Purpureocillium włączono 6 gatunków i jeden wątpliwy[2]. W Polsce występuje Purpureocillium lilacinum (podany pod nazwą Penicillium lilacinum)[3].
Przypisy
- ↑ R.A. Samson, Paecilomyces and some allied hyphomycetes, „Studies in Mycology”, 6, 1974, s. 58.
- 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2024-12-08].
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, s. 448, ISBN 978-83-89648-75-4.